Column(570): De bilnaad van de mongool

Wandelaars hebben het in Maassluis niet makkelijk zodra ze in de parken en buitenste gebieden van onze stad wandelen. Dat komt doordat er wandelwegen en -paden zijn die tevens fietpaden zijn. Dit gemengde gebruik was vroeger redelijk te doen, maar de laatste tien jaar is het steeds meer spitsroeden lopen.

Dan is er ook nog degene die met één of twee honden aan de lijn loopt. Ik behoor zelf ook tot deze groep en ik ben mij menigmaal een rolberoerte geschrokken als een fietser bijna zijn fiets in mijn bilnaad parkeerde.

De reden waarom dit probleem nu zo groot is geworden, ligt niet in een gedachteloze wandeling, niet in het veel vaker wandelen. Ook is het pad niet overvol met wandelaars. Je zou dus denken dat de fietser een goed overzicht heeft om tijdig te waarschuwen. Dáár ligt echter het probleem!

Allereerst is er de groep fietsers die met de blik op oneindig geen erg hebben dat ze een fietsbel hebben. Als ze er al één hebben. blijkt het meestal slechts een bescheiden “prrt… prrt” geluid voor te brengen. Nauwelijks hoorbaar.

Ik had er laatst één achter mij, een echte Westlander. Een vijftiger op een e-bike. Ik riep na de eerste schrik: “Bedankt voor het bellen!” Hij draaide zich om en brulde: “Mongool, pleur aan de kant met je kankerhonden, idioot!”

Dat ik het mentaal niveau van een mongool heb, vond ik een knappe analyse, want aan mij uiterlijk valt dat niet af te leiden. Het is echter ruim bezijden de werkelijkheid.

Ik bedacht mij dat hij mogelijk tot de categorie der onwetenden behoort. Lieden die op hun e-bike een snelheid rijden van ca 20 mogelijk 25 km per uur realiseren zich niet dat dit betekent dat zij zich 3,6 – 6,9 meter per seconde verplaatsen. Als je dan op een afstand van 25 meter belt, rijd je binnen 4 tot 7 seconden voorbij de wandelaar. Mijn ervaring is dat ze – als ze al bellen – dat op 10 meter afstand doen. Binnen twee – drie seconden dus naast mij.

Beste wandelaars besef derhalve dat je aan het (on)fatsoen bent overgeleverd van zo een medeweggebruiker. Gezien de vele e-bikers, e-steppers en fat-bikers die ik met doodsverachting rotondes zie nemen onder het mom van ‘ik heb voorrang’, is er weinig hoop dat er iemand tijdig belt of “Héé, kijk uit!!” roept.

Zorg dat je niet in de ongeval statistieken terecht komt. Ogen in je achterhoofd en scherp gehoor zijn geen garantie. Leuk, hé: zo een wandeltocht die een survivaltocht blijkt.

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia