Column(73): Gi-ga-groen in Schiedam

Afgelopen donderdag kwamen er twee gastdocenten bij ons op school. Twee bevlogen ‘boswachters’, zoals de kinderen ze noemde. Alles over trekvogels werd er verteld. De dia’s en informatie vloog groepen 6 t/m 8 om de oren. Helemaal in het teken van Gi-ga-groen, het thema van de kinderboekenweek.

Wist u dat vogels met een lange snavel aan het uiteinde een sensor hebben, waarmee ze trillingen in de aarde voelen en zo weten dat er iets eetbaars schuilgaat? Die kids van mij nu wel, hoor!.

Groep 6 in het groen
De kinderen uit groep 6 waren al drie weken druk bezig met het ontrafelen van een doorsnee van een bloem en fotosynthese (de eenvoudige variant). Ik verbaas me over het vermogen om nieuwe stof direct op te slaan. Eén keer vertellen en een dag later kunnen ze het klakkeloos navertellen. That’s how we roll in groep 6. Samen maken we een lapbook, een soort uitklapbare informatiemap. Tussendoor worden ouderwets de boontjes gekweekt, in de hoop dat we in het najaar toch nog een sprietje aan het groeien krijgen. Elke ochtend krijgen de boontjes trouw water, dat we afmeten in maatschepjes om er ook een rekenaspect aan te verbinden. Straks verwerken we alle informatie in een tabel en grafiek, maar dat weten de kinders nog niet. Voorlopig is de spanning van ‘is er iets gebeurd met mijn boon?’ genoeg.

Dé veer
Wat bleek? Boswachter Roy was dé veer vergeten. Grote consternatie. Dé veer was in een speciale koker meegekomen en mocht alleen van een afstand bewonderd worden. De andere veren mochten met loep onderzocht worden, maar dé veer? Daar bleven we vanaf. Eerbiedig werd de koker aan een collega overhandigd en zo toog ik op zaterdagochtend naar de Boshoek in Schiedam. Verdorie, ook nog file. Fijn dat ze die A20 afsluiten als ik er net over heen moet.
Na wat gezigzag kom ik gewapend met bierpakket (de originele Scyedamse biertjes natuurlijk) en natuurlijk dé veer, aan. Ik ben geen bierkenner en zelfs geen liefhebber, maar ’t brandersbiertje van Scyedam is goed te doen. Dat zal er wel ingaan. Boswachter Roy van Hutten, die doorgaans vrijwillige natuurgids is (en geen boswachter), zwaait me al enthousiast tegemoet. Ik zit goed in ieder geval.

Het pareltje in Schiedam
Na een kop koffie laat Roy me het natuurcentrum zien. Mijn mond valt open. Wie had gedacht dat in dit bescheiden hoekje van Schiedam zo’n pareltje te vinden is? Er zijn prachtige taferelen opgebouwd met opgezette dieren, die samen een verhaal vertellen over hun leven. Onze gids vertelt trots over zijn programma’s en speurtocht voor basisscholen en gezinnen. Hoe getraumatiseerde gezinnen zich eindelijk kunnen ontspannen door samen plantjes en vogels te zoeken. De liefde, niet alleen voor de natuur, maar ook voor het centrum, straalt ervan af. Stiekem vraag ik me af of zijn vrouw hem nog wel eens ziet?

De Noordzee is nog in aanbouw, maar het is al prachtig met zijn mosselen, haring en garnaaltjes. De favoriete zaal vind ik daar waar de oude schoolplaten, ons aller bekend, zijn nagebouwd. Thuis liggen de boeken al klaar voor de lessen van volgende week, wanneer de landschappen van Nederland aan de orde gaan komen. U heeft pech dat onze hoofdredacteur een streng verbod op foto’s heeft uitgevaardigd, want ik had u graag een kiekje gegund. Gelukkig is de Boshoek op social media vertegenwoordigd, dus daar kunt u zelf kijken:
https://www.facebook.com/natuurcentrumdeboshoekschiedam (Al is een foto nooit zo mooi als in het echt natuurlijk.)

Lieve Vrouwe Bedstro
Buiten gaat de reis verder. Ook daar weet mijn gids elk plantje te benoemen. Lievevrouwe bedstro bijvoorbeeld, dat uit het Middellands Zeegebied in Nederland is gebracht door de elite. Die lieten het plantje drogen, om het daarna als vulling voor de matras van de vrouwe te gebruiken. Vandaar de naam! Ik geniet nu al. Wacht maar tot ik dat maandag aan de klas vertel. Samen bewonder ik blaadjes, zwammen en kruiden. Tussen alle bomen pronkt een lieflijk bosanemoontje.

Ik leer over sporen, over het insectenhotel. Echt overal is iets te zien en te vertellen. Met een vol hart keer ik huiswaarts.

Update: het eerste bonensprietje is gespot! ‘Juf, juf! Kom gauw kijken!’ De hele klas in feestvreugde. De juf gerustgesteld.