Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Mensen, ik heb nou toch zoiets leuks ontdekt, dat ik u even wilde laten meegenieten deze keer. Pak dus een kopje koffie en schuif gezellig aan.
Zwaar, heel zwaar leven
Afgelopen week was niet de makkelijkste. Toetsweek op de PABO, proeve van bekwaamheid, een belachelijk groot verslag – zoals een kennis uiterst filosofisch uitdrukte: een tyfusgroot klereding – en ergens nog een groepsverslag met presentatie. U kent het wel, net als je denkt klaar te zijn, komt er weer een medestudent met een briljant idee, wat-er-echt-nog-bij-moet. Snotver, zeg dat even een dag eerder. De rapporten en talentkaarten van mijn eigen klas heb ik zaterdagochtend in bed zitten tikken, dus daar had ik geen zorg meer om. Maar: Uw columniste had een zwaar, heel zwaar leven.
Dazzlen bij de volgende koffiekring
Maar goed, genieten had ik u beloofd. En dat zult u zeker doen, als u net als ik van nieuwe informatie houdt. Zo’n weetje waar je niks aan hebt, tenzij je op een verjaardag een praatje wilt aanknopen en uw gesprekspartner wilt dazzlen met een wist-je-datje. Lang verhaal kort, er is onderzoek gedaan naar de réden van ADHD. We weten al dat er neurologisch iets gebeurt daarboven in de rekenkamer, maar daar is heel heel waarschijnlijk een goede reden voor. Niks stoornis, syndroom of afwijking.
ADHD is supernuttig
In Amerika is circa 10% van de kinderen gediagnosticeerd, in Nederland is dat 3,8% en in Frankrijk is het belachelijk weinig. En de discussies ‘hoe dat nou kan’, ken ik. U ook? Het zou te maken hebben met over-diagnostisering, vroegere onder-diagnostisering, verkeerde voeding, trauma’s in de jeugd… Kortom, genoeg te verzinnen. En voor al die redenen is wel iets te zeggen. Ja, vroeger wist men er minder van en werden minder mensen doorgezaagd zoals nu. En nu zitten we allemaal veel sneller op een stoel van de therapeut. Met of zonder bijgaand pilletje. We eten meer bewerkt voedsel. Meer suikers. Andere discussie.
Hunters and Gatherers Theory
Dit is de evolutionaire theorie. En ineens ben je als ADHD’er geen probleemgeval meer, maar een soort held. Misschien is dat wel de reden van mijn vreugde. Enfin. Wat werd namelijk ontdekt? Het gen DRD4 bestaat ook bij nomadische stammen in Kenia. Daar is geen suiker of een teveel aan stimuli, dus die oorzaken kunnen we wegstrepen. Inmiddels ben ik heel internet aan het leegplunderen voor informatie over deze vondst, want: Gaaf! Daar is het gehalte ADHD’ers zo net even onder de 20%. De ADHD’ers zijn daar de jagers. Ze horen, zien alles en reageren snel. Ze leggen de lat hoog voor zichzelf en anderen, want een fout kan dodelijk zijn. Ze durven buiten begaande paden te gaan en nemen snel besluiten. Ze zoeken oplossingen voor problemen. Zonder goede jagers heeft de stam niet genoeg te eten. Een ADHD’er is dus misschien wel een nazaat van een jager uit het verre verleden. Alle eigenschappen die we hier zo lastig vinden (en toegegeven; dat zijn ze soms echt!), zijn daar heel nuttig.
Op naar Kenia?
Enkele reis Kenia dus? Eh, vindt u het heel vervelend als ik deze ronde even oversla? Ik klaag al over warmte na drie dagen hittegolf en alles wat kriebelt aan enge beestjes mogen ze ook best daar houden. Blijkbaar heb ik het hoera-lekker-warm-gen niet geërfd. Ik weet niet of het genieten voor u is dat ik nu híér herrie blijf maken, maar u heeft wél gespreksstof op de volgende verjaardag!
Voor wie nog eens wil nalezen:
Thom Hartmann – ADHD, a hunter in a farmers world
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 286 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
3 Reacties
In gesprek met ADHD’er,
valt er nooit een stilte,
En zorgt er met gesprekstof voor,
veel warmte weinig kilte.
Ja nou, probeer er maar es tussen te komen Aad!
Goedemorgen Ciny van der Houven,
Ik ga zeker later vandaag de stof van deze meneer Thom Hartmann is nalezen.
Lijkt me zeer interessant ondanks voor zover ik weet niemand in onze stamboom is met het voof mij ‘mysterieuze’ verschijnsel ADHD…als ik het zo mag noemen.
Ook ikzelf pas bij 21 a 23 gr…meer trek ik niet als roomblanke met blauwe ogen (vroeger blonde dos haar,nu grijs) en een tere huid.
Alleen een hittegolf is een serie van minstens 5 zomerse dagen, waarvan er zeker 3 tropisch zijn en hier was de afgelopen dagen geen sprake van.
Mooie collumn trouwens…luchtig opgesteld.
AUTO SPAM CONTROL identifies this article as potentially written bij well known troll)