Column(71): Hoe overleef ik… als kerstboom

De kerstperiode is weer begonnen. Langzamerhand vullen vele huizen zich met een prachtige, groene dennenboom, die versierd wordt met twinkelende lampjes en glinsterende ballen. Ieder jaar is het weer het stralende middelpunt van het Kerstfeest. Maar als je er iets langer over nadenkt is het eigenlijk een heel gek gebruik. Stel je eens voor dat je zelf zo’n boom bent…

*dromerig flashback harp gepingel*

Je leven begint als een piepklein boomzaadje. In de natte aarde ontkiem je en groei je steeds een beetje groter. Dan is daar ineens de dag dat je voor het eerst de aarde doorbreekt en je kop boven de grond uitsteekt. Genietend van de frisse lucht blijf je gestaag doorgroeien en zie je de seizoenen passeren. Na een jaar vol zon, regen, wind en sneeuw ben je pas 4 centimeter groot. Als je je uitrekt, zie je om je heen tot in de verste verte mede-dennenbomen, die ook hard aan het werk zijn om zo lang en mooi mogelijk te worden.

Gedreven door deze groepsdruk, plus een beetje hulp van de bomenboer, ga je met man en macht door met groeien. Op je derde verjaardag kan je op eigen stam staan en mag je verhuizen naar het grote veld. Soms komt de kapper langs om je takken weer netjes bij te knippen, zodat je die prachtige piramidevorm houdt. Jaarring voor jaarring blijf je je hier ontwikkelen. Zo vliegen in mum van tijd weer zes jaar voorbij.

Op een dag raak je toch lichtelijk in paniek. De rust wordt ineens verstoord door een hevig mechanisch gebrom. Wat is dat? Je knijpt je ogen samen om te onderzoeken waar het geluid vandaan komt. Daar in de verte! Een heel veld met bomen wordt bruut leeggeroofd. Waarom blijft iedereen zo rustig? Ziet dan niemand dat het daar helemaal fout gaat?

Tot je schrik zie je dat de plunderaars steeds dichterbij komen. Eén voor één worden bomen omgezaagd, in een net gebonden en afgevoerd naar een grote wagen. Nog heel even en jij bent aan de beurt. Je voelt handen die je takken vastpakken en weet dat je niets kan doen om jezelf te beschermen. Moet je nou echt zo aan je eind komen? Vaarwel wrede wereld!!

Oh… je leeft gewoon nog. Met een net om je takken heen word ook jij naar de grote wagen gebracht. Als het hele veld leeg is rijden jullie weg, het bos uit, richting de grote stad. Bij een winkel wordt de wagen uitgeladen en plots sta je hutjemutje op elkaar in een schuur. Je probeert contact te leggen met de andere bomen, maar weet eigenlijk niet hoe je dat zou moeten doen. Praten kan je immers niet en je takken zijn nog steeds gebonden.

De volgende dag klinkt er geroezemoes buiten de schuur. “Ho-Ho-Hooggeëerd publiek! Welkom bij de opening van de kerstbomenschuur!” hoor je een vrolijke stem bulderen. De stemmen tellen af en plots gaan de deuren van de schuur open onder luid applaus. De vrolijke stem blijkt van een man met een witte baard in een rode pluche jas. Met een grote glimlach verwelkomt hij iedereen in de schuur. Jong en oud huppelt naar binnen en begint met het uitzoeken van een prachtige boom.

Wat zou er toch gebeuren als je uitgekozen wordt? Ga je dan weer terug naar een veld vol bomen om daar nóg groter en mooier te groeien? Een beetje spannend vind je het wel. Plots word je weer wakker uit je dagdroom en zie je één gezin heel de tijd naar jou kijken. Zou dit dan het moment zijn?

Ja hoor, het gezin loopt naar de man in het rood en wijst naar jou. Jij bent het. Dé boom voor dit gezin. Voorzichtig tillen ze je naar hun auto. Deze is een stuk kleiner dan de wagen waarmee je hier gebracht bent. Je denkt dat er ook nu weer vele bomen met je mee zullen gaan, maar de deuren sluiten meteen en de auto begint de rijden. Er gaat een rilling van opwinding door je naalden. Tijd voor een nieuw avontuur!

De auto stopt voor een knus huisje. Je wordt naar binnen gebracht en wordt midden in de kamer neergezet. “Oke dan, beetje gek, maar goed” denk je. Het hele gezin verdwijnt uit de kamer en keert terug met allemaal dozen in de hand. Als een soort goochelaars toveren ze allemaal spullen tevoorschijn. Een snoer vol lampjes wordt over je heen gedrapeerd en één voor één hangen de gezinsleden prachtige spiegelende bollen in je takken op.

In je wildste dromen had je niet gedacht ooit zó mooi gemaakt te worden. Dit is blijkbaar waar je die negen jaar zo hard voor hebt gewerkt! Je kan niet wachten om vanaf nu hier in de kamer te kunnen blijven staan en voor altijd te zorgen dat iedereen zo breed glimlacht. Een paar weken geniet je van alles wat je ziet en hoort. Vrolijke liedjes, blije gezichten en vooral heel veel mooie versiering.

Maar wat gebeurt er nu? Daar staan plots die magische dozen weer. En voor je het weet verdwijnen alle mooie spulletjes hier weer in. Ook jouw takken worden ontdaan van de versiering. Je voelt je leeg en kaal, maar hoopt dat dit gewoon betekent dat je allemaal mooie nieuwe dingen om je heen krijgt. Iedereen is immers wel eens aan verandering toe, toch?

Alleen is dat niet wat gebeurt. Tot jouw schrik word je weer opgepakt en mee naar buiten genomen. Alsof het niets is word je zonder pardon op straat gelegd. Het gezin keert weer terug naar binnen zonder ook maar om te kijken. Had je iets verkeerds gedaan? Dagenlang lig je stilletjes op straat, tot je mannen in feloranje jassen op je af ziet komen lopen. Ze pakken je op en slepen je mee de straat uit. Zou je dan nu bij hen in huis mogen staan? Oh, je hoopt het zo!

In de verte hoor je plots weer dat mechanische gebrom. Dat betekende vorige keer niet veel goeds. Uit de straten om je heen zie je steeds meer oranje mannen komen die allemaal met bomen slepen. Allemaal gaan ze richting een grote wagen met een grote machine erop. Tot je schrik merk je dat het gebrom uit deze machine komt. Sterker nog: de oranje mannen gooien hun bomen allemaal in de machine. Maar waar blijven al die bomen daarna dan? Achter de machine zie je alleen maar een grote berg houtsnippers.

Uh-oh..

Je hebt de puzzel gelegd. Die snippers is al wat overblijft van die prachtige bomen. En jij bent als volgende aan de beurt.

De oranje mannen pakken jouw takken beet en heel even vlieg je door de lucht en lijkt het alsof je zweeft. Dit gevoelt duurt echter maar heel kort, want voor je het weet voel je dat je takken de machine raken. Je kijkt naar de scherpe bladen die ronddraaien en dan KKKGGRRAKAKRAJJAZZGGRKRKK

*Tot zover het leven van een kerstboom. Fijne Kerst!*

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia