Column(77): Een dubbeltje omdraaien

Eén van mijn vriendinnen hield een paar weken geleden haar verhaal tegen mij aan over de privé uitdagingen. Zij vroeg zich af of er meer leeftijdgenoten worstelen met de dagelijkse uitgaven. “Kun jij dat eens in jouw column delen?”, vroeg zij. Ik nodigde haar uit om zelf haar verhaal te delen. En deze week stuurde ze hem naar mij. Ik vind ‘m zo goed dat ik ‘m in zijn geheel delen kan en mag.

♥ Reageren mag, want ze zal de reacties vast leuk vinden. Dankjewel ♥ Vriendin!

Een dubbeltje drie keer omdraaien

Vroeger lachte ik altijd als mijn moeder zei dat je een dubbeltje moest omdraaien voordat je het uitgaf. “Ach mam, het is de moderne tijd,” riep ik dan. Nou, als ze me nu zou zien! Met de prijzen van tegenwoordig moet ik een dubbeltje minstens drie keer omdraaien voordat ik besluit of ik het wel of niet uitgeef.

Ik ben een gepensioneerde vrouw van 72 en woon samen met mijn man Jan in een gezellig rijtjeshuis. We redden ons, maar gemakkelijk is het niet. Onze vaste lasten slokken een groot deel van ons pensioen op en de prijzen in de supermarkt schieten de lucht in. Waar ik vroeger een volle boodschappentas voor twintig gulden haalde, moet ik nu bijna het viervoudige neerleggen voor een kar die nog niet eens vol is. En dan heb ik het nog niet eens over de energierekening! Vorig jaar heb ik een klein hartverzakkingetje gehad toen ik de eindafrekening onder ogen kreeg.

Toch laat ik me niet uit het veld slaan. Creatief zijn, dat is de kunst. En dat kan ik, al zeg ik het zelf. Neem nou boodschappen doen. Ik struinde vroeger gewoon door de supermarkt en gooide alles wat lekker leek in het mandje. Nu heb ik een tactiek. Eerst de folders uitpluizen, dan een lijstje maken en streng vasthouden aan wat nodig is. Ik weet precies op welke dag welke winkel aanbiedingen heeft en ik draai mijn hand niet om voor een paar extra meters lopen als het scheelt in de prijs.

Ook koken is een sport geworden. Restjes? Die gooi ik niet weg, daar maak ik de volgende dag een soepje of een ovenschotel van. Ik voel me soms net een chef-kok die met een paar ingrediënten iets heerlijks moet bedenken. En eerlijk gezegd, het is nog leuk ook. Jan moppert weleens als er weer een ‘verrassingsmaaltijd’ op tafel staat, maar hij eet het toch altijd op.

Wat energie betreft, hebben we de thermostaat een graadje lager gezet. Ja, het is soms fris in huis, maar dan trekken we gewoon een extra trui aan. ‘Ouderwetse gezelligheid’, noem ik het. Jan moppert dan dat hij zich binnen moet aankleden alsof hij op een winterwandeling gaat, maar ach, we lachen er samen om. En als de zon schijnt, laten we het huis lekker opwarmen zonder dat de verwarming aan hoeft. Alles draait om slimme trucjes.

Kleding kopen doen we nog maar zelden. Ik heb toch genoeg in de kast hangen? En als ik echt iets nieuws nodig heb, ga ik naar de kringloopwinkel. Daar kun je prachtige spullen vinden voor een habbekrats. Laatst scoorde ik een bijna nieuwe winterjas voor een tientje. Jan geloofde zijn ogen niet. “Je hebt weer een koopje op de kop getikt,” zei hij hoofdschuddend.

Maar het allerbelangrijkste in deze tijden van bezuinigen is dat we blijven genieten. We kunnen dan misschien niet meer drie keer per jaar uit eten of zomaar een dagje weg, maar dat betekent niet dat we het niet gezellig kunnen maken. Een thermoskan koffie en een zelfgemaakte boterham meenemen naar het park voelt soms net zo luxe als een dure lunch. En op zondag bak ik een cake of een appeltaart. “Net als vroeger,” zegt Jan dan tevreden.

Soms denk ik terug aan de tijd dat alles goedkoper was en we ons minder zorgen maakten over geld. Maar dan bedenk ik me ook dat we het, ondanks alles, nog steeds goed hebben. We hebben elkaar, een dak boven ons hoofd en genoeg vindingrijkheid om met de situatie om te gaan. Mijn moeder had gelijk: een dubbeltje moet je omdraaien voordat je het uitgeeft. En als het even kan, draai ik het nog een keer extra.

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia