Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Ik had voor vandaag een column over het afschaffen van de bed, bad en brood regeling in de pen zitten. Een aangrijpend besluit van de regering die kwetsbare mensen treft. En ook nog eens precies wanneer de koudste maanden nog in aantocht zijn. Dan is er weinig gevoel voor het lot van mensen.
Die timing doet me ook denken aan een vroegere werkgever van mij. In zware tijden moest er gereorganiseerd worden. Dat is helaas een situatie die voor kan komen. Alleen werden de reorganisaties steeds bekend gemaakt vlak voor de kerst of voor de zomervakantie.
Hoe verzin je dat! Boekhoudkundig precies halverwege het jaar, maar zonder enig gevoel voor menselijkheid. Gun je medewerkers in ieder geval nog fijne feestdagen of een mooie zomervakantie voordat je met het slechte nieuws komt!
Afschaffen van de bed, bad en broodregeling gaat ervoor zorgen dat de problematiek toe gaat nemen zodat er misschien geroepen kan worden dat er nu toch echt een noodwet nodig is.
Maar uiteindelijk is het gewoon mismanagement ten koste van kwetsbare mensen.
Tja en dan de actuele situatie van de winkeliers in ons Stadshart. Door de bouwontwikkelingen dreigen de winkels twee jaar lang zeer slecht bereikbaar te zijn, met alle gevolgen van dien.
Bed, bad en brood is een extreme situatie van alles kwijt zijn wat je hebt. Die vergelijking gaat niet helemaal op. Maar als 18 jarige heb ik zelf meegemaakt hoe het bedrijf van mijn familie failliet ging en we in een huurwoning terecht kwamen. En ik zal ook nooit vergeten hoe ik met een knoop in mijn maag ‘s middags thuis kwam, hoe tref ik vandaag mijn ouders aan? Trekken ze het nog?
Een goed bereikbare zaak is cruciaal voor een ondernemer. En wanneer dan de gemeente met een plan komt om 2 jaar lang de toegankelijkheid nagenoeg onmogelijk te maken dan is dat ongelofelijk.
Ik hoop dat er, op het moment dat deze column verschijnt, op het stadhuis en achter de schermen keihard wordt gewerkt om een oplossing te vinden voor deze situatie.
Zodat er een toekomstperspectief is voor onze ondernemers in het Stadshart!
En dat we met de feestdagen gezellig kunnen winkelen in het Stadshart en ook de winkeliers dan een goede boterham kunnen verdienen.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 401 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
2 Reacties
Dank je wel dat je achter ons staat Klarie.
Zelf ben ik inderdaad heel bang dat ik met deze afsluiting het werk dat ik mijn leven lang heb gedaan achter me zal moeten laten.
Ik weet dat we echt gemist gaan worden door heel veel mensen die van ons houden zoals wij van hen houden.
Maar ook hier gaat het uiteindelijk om brood op de plank krijgen. Het heeft me nooit geïnteresseerd hoe veel uur er in de winkel gaat.
Maar ik weet dat de kosten gewoon door gaan.
Als het voor de mensen te lastig word om naar ons te komen houd het gewoon op.
Voor nu hoop ik nog dat er een manier gevonden wordt (en dat lijkt mij echt niet zo heel erg moeilijk) dat we wel bereikbaar blijven.
Dus ja, ik ben bang. Niet alleen voor mezelf maar ook voor alle mensen die het vertrouwen hebben dat we er gewoon zijn.
Ik hoop dat we mogen blijven ❤️
Goed verhaal Mevrouw Oosterman!