Column(83): Wat wél leuk is aan de Furieade

De komende twee weken gonst het in de stad van de voorpret over de Furieade. Bij sommigen? Bij velen? Bij ouderen, jongeren, jongens, meisjes? Ik weet het niet en heb moeite mij er een voorstelling van te maken.

Natuurlijk is het elk jaar een grote gebeurtenis, maar een grootse? Groots is het niet. Wat ooit begon als een evenement om een stichting met een ouwe sleepboot aan geld te helpen, is in de loop der jaren uitgegroeid tot een jaarlijks terugkerende lokale traditie. En het aantal dagen is steeds meer geworden. Er worden voor een paar dagen aan de kaden rond onze haven veel schepen aangemeerd. Die haven is overigens al vele decennia een decoratief en nauwelijks productief iets. Of je nu een megalomaan groot museum eraan bouwt of niet. Dat benadrukt alleen maar dat het passé is, ver achter ons liggend.

Een dikke maand later figureert diezelfde sleper incognito als dekmantel voor een lading buitenlanders die ons land vooral ’s avonds onveilig maken en die daarom ons proberen te paaien met cadeaus. Een soort omgekeerd “omkopen met kralen en spiegeltjes “…

Ik zal best een rare snijboon zijn in de ogen van velen, maar ik denk graag na over wat de mensen boeit. Ik probeer het te begrijpen, maar met de Furieade kom ik er niet uit. Om te beginnen die kermis: ikzelf heb ik mijn hele leven precies tien gulden uitgegeven: 4 x in een botsauto. En dan was het nog omdat vrienden mij hadden overgehaald. Ik heb de lol ervan nooit begrepen, maar misschien ben ik iemand die niet zoveel frustraties, verdriet of woede kent en dus ook niet hoef af te reageren. Voor mij staat kermis gelijk aan carnaval. Voor lieden die het hele jaar in een te strak keurslijf zitten een moment om uit de band te springen.

Dan snap ik ook niet die straten en kades vol gestouwd met kramen. Natuurlijk hebben braderieën een functie, maar geef toe: dat is wel erg jaren 70 en 80. Maassluis ijlt kennelijk vijftig jaar na op de rest van ons land. Overigens struin ik de laatste jaren kort op de Furieade en ontdek dan dat er wel heel veel volk van buiten komt. En dan heb ik het niet over het struinende publiek, wat je nog als toerist zou kunnen zien. Nee, ik heb het over de velen die in een kraam staan. Naast de lokale goede doelen en verenigingen, zie ik steeds vaker verkopers van goedkope rotzooi, die je ook op Rotterdamse markten aantreft. Troep die je niet eens bij AliExpress, Action of Temu zou kopen. Wat ziét de gemiddelde koper daarin, het is mij een raadsel.

Wat ik wél leuk vind zijn de diverse muzikale optredens binnen en buiten. Zoals de Lazy Sunday. Heeft niks te maken met schepen, hé? Ja ik weet het. Verder vraag ik mij af in hoeverre het Stadshart eraan verdient. De horeca ongetwijfeld wel. In sommige jaren staat ’s avonds de Markt overvol met innemende mensen, alcohol innemend wel te verstaan. Het loopt zelden uit de hand voor de massa, wel voor een enkel individu.

Tot slot vind ik het ook leuk om te kijken naar het binnenvaren van de schepen van buiten, zowel in de haven, als in de Noordvliet. Toch nog iets maritiems in die dagen.

Ik wens u allen een vrolijk volksvermaak. Een maritiem-historisch besef is wellicht weer te veel gevraagd.