Samenleving zonder scheidslijnen

MAASSLUIS | Op dinsdagavond 5 februari 2019 gaf fractievoorzitter Ton Luijendijk de partijvisie op het door B&W geformuleerd Integratiebeleid in dit document:

“Maassluis is van oorsprong een vissersdorp dat is uitgegroeid tot een aantrekkelijke en vrije samenleving waar scheidslijnen tussen culturen, ideologieën en religies niet thuishoren.”

Een citaat uit de aanhef van deze Beleidsnotitie die direct helder neerzet wat onze inzet is en waarover we met elkaar vanavond spreken.

Het gaat dus eigenlijk om de ruimte die er is of misschien nog is tussen dit uitgangspunt, en de uitspraak van de burgemeester op 27 juni 2017 hier in deze raad gedaan, ik citeer ”Maassluis is de meest gesegregeerde gemeente van Nederland”.

Lees: 237-6-2017 Segregatie

Wij hebben toen aangegeven dat deze krachtige uitspraak duiding behoeft en indien inderdaad zo ernstig een krachtig plan van aanpak.

Met dit als achtergrond in gedachten lezen wij deze Beleidsnotitie en dan valt ons op dat daarin geen grond is terug te vinden die verwijst naar die pittige mening van toen. Wij zouden zeggen, gelukkig maar want ook toen al herkende wij die stellige mening niet. Graag horen we de mening van de burgemeester over de houdbaarheid van die stelling.

Terecht stelt de nota dat naast rechten er natuurlijk ook plichten zijn. Samenleven en integratie zijn niet vrijblijvend. Je doet mee naar vermogen en staat klaar om waar nodig je in te zetten voor de ander. De beleidsmatige bandbreedte echter hierin is beperkt, je kunt integratie niet afdwingen stelt het stuk terecht.

We concentreren ons daarom op datgene wat wel kan en voorwaarden scheppend is.

De laaggeletterdheid waaronder ook wordt begrepen, naast achterstand in taal, rekenen en digitale vaardigheden. Maassluis scoort hier bovengemiddeld hoog met wel een 13% van onze burgers. Een zeer urgent probleem waarover wij eerder een breed gesteunde motie hebben ingediend.

Goed dat het college daarom eerste stappen heeft gezet om te komen tot professionalisering en verzwaring van het Taalhuis. Wij zullen dit op de voet volgen en roepen nu al het college op waar nodig een tandje bij te doen.

Bij de commissie behandeling spraken wij al over het forse beroep dat statushouders doen op de bijstand. Ik gaf al aan dat de achterliggende logica daarvan vraagt om creatieve en slimme oplossingen en benadering. Zoals wij toen al hebben betoogt, blijkt het nu eenmaal verdraaid moeilijk om vanuit een positie met een taalachterstand op de arbeidsmarkt toe te treden en in een betaalde baan te komen met een inkomen dat enigszins de armoedeval overstijgt.

Immers er zijn in de bijstand ondersteuningsbudgetten zoals huur en zorgtoeslag en specifieke kind-budgetten. Er is dan ook voor velen nauwelijks werk te vinden dat niet onmiddellijk deze pittige val veroorzaakt. De VSP zou zeggen, zorg hier voor maatwerk. Hiervoor moeten toch handvatten en oplossingen te bedenken zijn?!

Verder spreekt het stuk over de grote groep jongeren tussen de 18 en de 27 jaar in de bijstand. Opmerkelijk omdat naar onze mening toch staand beleid is dat tot 27 jaar het is of school of werk. Graag horen we van de wethouder of dit nog beleid is… hoe dit kan en vooral wat hij hieraan wil gaan doen.

Sprekend over een netwerk van sleutelpersonen willen wij deze aangevuld zien met best-practice voorbeelden uit de verschillende doelgroepen. De wethouder sprak zich daarover ook positief uit in de commissie. Wij zijn van mening dat dit belangrijke toevoegingen kunnen zijn.

Over het voornemen om Statushouders in de gelegenheid te stellen een duaal traject te laten volgen waarbij de taal wordt geleerd en gelijktijdig wordt gewerkt in een taalrijke omgeving, kunnen we kort zijn; Dit is wat de VSP al jaren benadrukt, dus krachtig op inzetten.

TOT SLOT: Het tekst-amendement eerder door de CU al genoemd dienen wij mede in.