MHV-Evergreen: De dag dat alles op z’n plek viel voor MB2

 sponsor: JéTé woonidee

MAASSLUIS | Het team stond op de 2e plek, voorafgaand aan de laatste wedstrijd. HockeyClubRotterdam stond 1e en zou bij winst (thuiswedstrijd in eigen STADION) kampioen zijn, dan zou MB2 een verdienstelijke 2e plek restten. Als Rotterdam gelijk zou spelen of zou verliezen, zou MB2met winst alsnog het kampioenschap binnenhalen en omdat Rotterdam eerder op de dag zou spelen, zouden zij op het moment dat de eigen wedstrijd begon, hun uitslag kennen.

Supporters van het eerste uur, Vincent en Lilian vertrokken al vroeg naar Rotterdam, spionerend voor ons.

Het werd daar een spannende pot en 9 minuten voor het eind werd de uiteindelijke eindstand bepaald, 1-1. Via de moderne communicatie middelen waren binnen een minuut 14 meiden op de hoogte, stegen hartslagen na abnormale waardes en was de schrijver van dit stukje niet langer in staat om zonder trillen de telefoon vast te houden.

Tropisch

Aangekomen in Reeuwijk bij onze tegenstander HCRB had de temperatuur inmiddels tropische waarden bereikt, hartslagen werden maar niet meer gemeten 😉 .

Hoe krijg je 15 meiden gefocused, scherp en geconcentreerd? Eigenlijk net als iedere andere keer: afspraken werden herhaald en benadrukt, tactiek werd herhaald en uitgetekend door assitent-coach Emese:

‘Vandaag moet je er staan, speel je samen, houd je je aan de afspraken en heiligt het doel alle middelen’. ‘Moe is voor straks’, er wordt gelopen voor iedere bal en indien de stand het noodzakelijk zou maken, zouden we schakelen naar een andere tactiek, zo nodig met de vandaag sterkste spelers’

Het werd stil in de kleedkamer…

De warming up werd gedaan en er moest in de weinige schaduw lang – te lang –  gewacht worden tot het veld vrij was, de vorige wedstrijd liep uit. En met een enorme schare fans, ouders en grootouders was het dan eindelijk: …’Game on’

Eindelijk

Dat het te warm was, werd direct duidelijk. Iedere meter teveel lopen werd in de eerste 10 minuten al direct dodelijk afgestraft door vochttekort en vermoeidheid. De coaches waren het snel eens; met heel veel wisselen, zonder hierdoor chaos te veroorzaken en af te wijken van de zo geliefde opstelling, wilden zij het tempo enorm hoog houden.

Erin, al wekenlang in vorm, kreeg het op haar heupen en scoorde de bevrijdende openingsgoal, een droge knal in de bovenhoek, onhoudbaar voor iedere keeper.  Hierna was het een tijdlang een spel waarbij MB2 de beteren waren, maar Sharon toch een aantal keren moest laten zien, waarom ze dit seizoen de beste keeper van de vereniging is! De gespeelde tactiek begint aan het eind van de eerste helft zijn vruchten af te werpen en ook nu was Isabel weer op de juiste plek te vinden, 3-0 voorsprong was de ruststand.

Er werden complimenten gemaakt over de stand, verontrusting over een eventuele aansluitingstreffer van HCRB, over het niet onderschatten van de tegenstander. Maar ook over: ‘genieten’, ‘luisteren naar de aanmoedigingen van de ouders’, ‘dromen over straks’ en ‘heel voorzichtig, maar heel zelfverzekerd een enorme glimlach op je gezicht toveren’, MB2 gaat ’t toch gewoon flikken, willen is kunnen!

Een aantal meiden zat er goed doorheen, de warmte eiste z’n tol en ze moesten nog even. Nadat Noa in de eerste helft al scoorde, volgt er ook nu een weergaloos mooie goal!

De coaches besluiten op dat moment, de wedstrijd ‘uit te laten spelen’, controlerend spel, rust, en de glimlach vergroten! HCRB scoort een goal, het wordt 4-1. Terwijl er nog 2 minuten te spelen is, besluit de scheidsrechter dat het tijd is.

“En dan? Sprakeloosheid is het gene dat het best bij mij past op dat moment en al gauw troost ik een huilende medecoach Emese, knuffel ik medecoach Roy en komen er vervolgens 15 uitzinnige meiden op me af die ik dankbaar in m’n armen sluit!”, aldus een trotse coach Michèl Kuiper.