Stadsdichter: Zwanenzang

MAASSLUIS | Vandaag in het nieuws, de stille dood: “De provincie Zuid-Holland heeft een ontheffing afgegeven aan jagers voor maar liefst zes jaar en nu mag er dus op zwanen geschoten gaan worden. Boeren klagen over schade aan grasland omdat de zwanen voor zo’n 20.000 euro aan gras opgegeten hebben. Elk jaar zullen een paar duizend zwanen worden afgeschoten.”

Wat zal er ooit met de mens gebeuren?  Kent die ook een zwanenzang?

Zwanenzang

Over Het Scheur klinkt het lied,
van de laatste mens.
Hij klaagt er zijn verdriet,
hartverscheurend intens.
De mens is heel diep gezakt,
heeft als rentmeester gefaald.
De dieren liggen neergekwakt,
de hoge prijs wordt betaald.

Het belang der boeren
moet zwaarder wegen.
Stop al dat koeren,
Je houdt hem toch niet tegen.
De zwaan moet dood,
het gras wordt duur betaald.
De mens is groot,
dat heeft hij zelf bepaald.

De mens die zwanen doodt,
als was hij baas der natuur.
De mens die zwanen schoot,
hem wacht zijn laatste uur.
Gezang uit vele kelen bang,
doet menig hart verscheuren.
Het duurde veel te lang,
maar staat dan toch te gebeuren.

Geen mens, geen zwaan
te vinden langs het water.
De natuur niets meer aan,
het is geen zorg van later.
De domme mens treurt,
we weten het allang.
Het is zijn beurt,
nu klinkt zijn zwanenzang.

© 1 oktober 2018