Column: Doorzetters en afhakers

Tijdens het schrijven van dit stukje tekst is Sarah op zoek naar haar dochter, vraagt ze zich af of Mrs. S ook ‘one of them’ is en is ze óók nog eens op de vlucht voor haar gestoorde ’tweelingzus’ Helena. Ik zit zwijgend op de bank en probeer me te focussen op mijn tekst. Mijn stukje tekst over de bibliotheek. Over lezen.

Veel liever ventileer ik nu wat er gaat gebeuren.

Het begint altijd gezellig, met zo’n serie. Samen met seriemaatje op de bank met een ‘verse’ op Netflix. Zo één die je gezien moét hebben. Zonder duidelijke afspraken start je  dolenthousiast zo’n serie als een team. De komende tijd heb je samen tijdelijke nieuwe vrienden en dat schept een band. Althans, dat dacht je.

Je was naïef en wist niet dat het na een paar afleveringen kan gebeuren dat je seriemaatje in slaap valt. De afhaker. Vervelend voor de wakkerblijver oftewel de doorzetter. De doorzetter voelt seriestress bij het niet succesvol wakker krijgen van de afhaker. De doorzetter beseft dan dat de volgende serie-avond cruciaal wordt. Afhaker moet dan eerst de gemiste afleveringen inhalen en bij voorkeur direct na thuiskomst. De doorzetter weet, hoe eerder hoe beter máár dat het risico bestaat dat, zodra ze weer op een lijn zitten, er wéér een gevaar schuilt in serieland. Afhaker kan in herhaling vallen. Dit kan wrijving veroorzaken tussen de seriemaatjes.

Gelukkig kan het ook anders. Seriemaatjes kunnen ook het beste bij elkaar naar boven halen. Ze kunnen elkaar opjutten met ‘ah, nog ééntje dan’. Na die ‘echt de laatste’ kunnen ze vervolgens zwijgend op de bank doorgaan. Alsof ze echt niet doorhebben dat de ‘nog-eentje-dan-aflevering’ zojuist is afgelopen. Daar speelt Netflix handig op in door in luttele seconden naar de volgende aflevering te schakelen.

Ook kan het gebeuren dat je met een verstandige seriekijker te maken hebt. Ook niet fijn. De verstandige, meestal de afhaker, gaat dan abrupt naar bed. Als doorzetter weet je dat smeken op den duur geen zin heeft. Als doorzetter moet je dan het heft in eigen hand nemen. Je zet de serie op pauze en zegt ‘ja, ik ga ook zo’. De doorzetter schenkt iets te drinken in en zodra de afhaker slaapt, gaat de doorzetter verder. Als een dief in de nacht.

Op zulke momenten kan Netflix hinderlijk vragen of je nog steeds aan het kijken bent. Dat kun je het beste negeren door rap op ‘continu’ te drukken mits je een normaal formaat afstandsbediening hebt en niet zo een die overal kan zijn.

Zo keek ik gisteravond per ongeluk seizoen twee, helemaal af. Alleen. Tevens het laatste seizoen op Netflix van ‘Orphan Black’. Wat een serie weer maar wat een paniek toen ik achter de bittere waarheid kwam. Maar twee seizoenen?

En daar zit ik nu. Geen tekst, moe en geen ‘verse’ serie binnen handbereik.

O ja boeken. Focus.

Vorige week sprak ik tijdens een gezellige avond met Maassluis.Nu met collega-columnist Wouter over de bibliotheek. En weet je wat?

Bij de bibliotheek kan je naast boeken en e-boeken ook series lenen…