De rubriek 'Ingezonden' leent zich voor het delen van de eigen mening, idee of observatie dan wel zorgpunt. Of onze redactie het eens is met het gestelde is niet relevant. De schrijvende lezer wil mede-inwoners bereiken om wellicht zo gelijkgestemden te vinden. Wij staan qua plaatsing neutraal tegenover de inhoud van ingezonden stukken. De onderwerpen die relevant geacht worden, krijgen een plaats in onze rubriek Ingezonden. Wij behouden het recht stukken te weigeren. [Zelden zullen wij weigeren tenzij de inhoud aanstootgevend is volgens ons klankbordteam. ] Zie onze pagina: kopy

Redactie

Toen Geluk Nog Heel Gewoon Was!

”n ‘Stort’-vloed nostalgie van de sport op ’t Stort!”

Het is ongeveer 70 jaar geleden dat ik mij heb aangemeld als spelend lid van de Maassluise voetbalvereniging V.D.L. waarvan de velden waren gelegen aan het einde van de Talmastraat en de Piersonstraat en ook van Maassluis.

Ik zie mij nog lopen met mijn koffertje met voetbalspullen waarvan ik de schoenen had gewonnen met een slagzin van Quick’s voetbalschoenen mascotte ‘Polly pil’ is de beste spil.

Bij de welpen en junioren waren de 2 Henken Brinkman en van der Have mijn trainers en in het 1e elftal speelde een Vlaardingense politieagent Jo(op) Koole die een verkeersovertreding  door de vingers zag als je zei dat je V.D.L.-er was.

Excelsior M. speelde toentertijd aan de A.E. Maasstraat de beide voetbalverenigingen waren gescheiden van elkaar door een speeltuin en wat volkstuintjes.

Ik denk nog regelmatig terug aan de vrije trap van wijlen Jo Vermeer waarvan het gerucht ging dat hij een ruit inschoot van het achter het doel liggende bedrijf van Willem Pot en aan menig verbaal robbertje dat uitgevochten werd tussen het

van V.D.L. en de kleedkamer dat was ongeveer 175 meter net zo lang als nu de Arie Krijgsmanstraat is, het speelveld van de Maassluise korfbalvereniging C.K.C. was gelegen tussen de kleedkamers en de velden van V.D.L. en het appartementengebouw Elysium staat nu op de plek waar vroeger het hoofd-1e-veld van V.D.L. was, achter het hoofdveld was een zigeunerkamp gevestigd.

Een leuk voorval is dat tijdens de wedstrijd V.D.L.-de Musschen de hoed van Dirk Nijs, oud scheidsrechter, bestuurslid K.N.V.B
en ere -voorzitter van de Musschen werd afgenomen door een supporter van V.D.L. die er een rondje mee liep en hem toen weer
terug-gaf, Dirk Nijs nam het sportief op en kon er ook om lachen.

”Kap(pen) & Sar(ren), komt dat schot!”

Wie kent het nog bij vrije trappen,
het ‘Arie! Arie!’ bij Excelsior en V.D.L.
Als de beste kon hij kappen
sarren deed de ander wel.

Arie Kap en Arie van der Sar,
een serieus, ander speelt de nar.
Keeper bij free kick,
kreeg spontaan de hik,
als ’t moest trokken ze ook de kar.

Nostalgie die jeugd niet snappen,
wat gingen toch de jaren snel.
Bij (in)directe vrije trappen,
mis ik nog steeds de Arie yell.

De kanjers staan nu buiten-spel,
bij Excelsior M. en V.D.L.
Waar de basis is gelegd,
door een trap en honkvast stel.

Ik werd eens aangesproken door Arie Warnaar
een fanatieke wielrenner die mij vroeg waarom
heb je mij niet vernoemd in je gedicht,
mijn antwoord; had je maar moeten gaan voetballen.

Met een sportieve groet,

Aad Rieken.

Schrijvende Lezer

Schrijvende Lezer

Een Lezer van Maassluis.Nu (M/V) | Stuurt stukken in om zorgen of ideeën te delen met alle Sluizers |
Inhoud is voor rekening van de opsteller | De redactie onthoudt zich van censuur op de inhoud