Column (266): De nar en de hesjes

column nr: 266

Ik ben politiek gezien neutraal. Deze column is dan ook wars van politieke voorkeur. Politiek gezien ben ik niet links en niet rechts en ook sta ik niet in het midden. Ik bezie het geworstel in Europa en vooral ook in ons land met enig mededogen. Ze kunnen niet beter, vrees ik. En dan kijk ik naar wat er zich momenteel afspeelt. Een overheid die zijn volk negeert is gedoemd te sneuvelen.

Je hebt mensen die rode vlekken krijgen in hun nek zodra op straat een roos wordt aangeboden door politici in rode hesjes of rode jacks. Voor hen werkt die kleur als een lap op een stier. Die mensen hebben een grote aversie tegen die partij. Het is overigens een danig geslonken partij die als een tandeloze tijger rondzwalkt.

Dat komt vooral omdat die partij zich landelijk tijdens de crisis onmachtig heeft getoond om het verschil te maken. Bij gebrek aan koers, duidelijkheid en appeal. Duurt dat te lang dan wordt een partij flink afgestraft. Dat is dan ook tot uitdrukking gekomen in de laatste landelijke verkiezingen, waarbij de partij flink heeft ingeleverd. Het is een resultaat van niet naar de eigen achterban luisteren en hun belangen slecht vertegenwoordigen.

Anderzijds is het opvallend dat de partij van de lachende nar niet heel veel heeft ingeleverd. Het volk liet zich in de luren leggen, een spel wat de nar heel goed beheerst. Het vervelende effect daarvan is dat de nar denkt dat hij het altijd goed doet. Hij heeft al vele clowns laten aantreden die vervolgens weer zijn afgeserveerd. Alleen ziet de nar dat niet als zijn schuld en hij wappert alle kritiek lachend weg.

Opkomende partijen die door voorgenoemde partijen stelselmatig – het is bijna ‘gaslighting’ – worden weggezet als populistisch, weten inmiddels te appelleren aan wat de afbrokkelende achterban van voornoemde partijen belangrijk vindt.

Een groot deel van de Nederlanders is in de afgelopen tien jaar flink op achterstand gezet en mort. Dan heb ik het over de gewone man met de laagste en met middeninkomens. Het zijn degenen die voor hun vaste baan vreesden, op straat werden gezet, inleverden en nog steeds worden gepakt. Banken – via staatssteun – en internationale bedrijven – via belastingtrucs – werden ondertussen uit de wind gemanoeuvreerd.

Inmiddels is de verzorgingsstaat (het rode paradepaardje) jaar na jaar uitgekleed. De salarissen en lonen hebben jaren stilgestaan. AOW en pensioenen zijn sterk versoberd. Dat voelt Jan-met-de-Pet in zijn portemonnee. Dat zet kwaad bloed en dat verergert nog door allerlei zalvende streken van de nar. Streken waarmee ons land werd overgeleverd aan de EU en nu weer aan het Marrakesh pact. Laten we nog even voorbijgaan aan de feiten van de vluchtelingen problematiek die nog steeds smeult. Wir schaffen es namelijk niet.

En steeds weer zet de nar ons op het verkeerde been onder de noemer ‘Het is goed voor ons land, vertrouwt u op mij’. Dat zegt de nar die het vertikt om een toekomstvisie uit te dragen. De nar die niet eens rond de zwartepiet discussie een ferm standpunt durft in te nemen. Nee, de nar schoffeert beide zijden met veel dédain (neerbuigend). En hij hielp de volksraadpleging via referendum om zeep: “omdat het geen goed instrument is in handen van het volk”. Inderdaad, want dan kan de angsthaas niet meer zijn eigen zin doordrijven. En steeds weer komt hij met een bijlage of een verklaring om net te doen of hij rekening houdt met zijn volk. De Judas.

Rutte promoot #gelehesjes pic.twitter.com/eEnXXYj9xJ

— Hans Acker (@HansAckerNY) 7 december 2018

Ondertussen groeit het ongenoegen in ons land. De kloof wordt nog steeds groter tussen wat de pluche zitters met hun oliedollarvriendjes bedisselen en de gewone man op straat. Gezien voornoemde niet geheel onlogisch, lijkt me. Onoverbrugbaar inmiddels.

Bijna dertig jaar geleden werd het IJzeren Gordijn gesloopt door het volk. Het volk dat immers op termijn altijd machtiger wordt dan zijn overheersers en bestuurders. Het is niet voor niets dat de brand – vaak ook letterlijk – erin is gegaan in Europa. Ook anno 2018 dreitg dat weer. De geschiedenis herhaalt zich. En het is nog maar het begin van een omwenteling. Die is nodig om weer gehoor te kunnen geven aan de roep om herstel van eigen waarden. De ‘gele hesjes’ zijn als symbool een duidelijk visueel signaal. Ze trekken – voorspelbaar – helaas ook relschoppers en hooligans aan. Dat laatste is van alle tijden.

Nu terug naar het kleine stadje verscholen aan Het Scheur. Ergert u zich aan al die gele hesjes? U ziet ze deze dagen ook regelmatig in Maassluis. Probeert u maar eens te bepalen of het actievoerders zijn of medewerkers van het stadsbedrijf die solidair zijn met die beweging. Er lopen al peutergroepen rond in gele hesjes … en klaar-overs … En komt u eerdaags rode hesjes tegen: die zijn vanaf nu even verdacht. Misschien is het wel een tegenbeweging van betweters, een minderheid die probeert de zwijgende meerderheid om te praten.  Je weet maar nooit.

Ik hoop dat we 2019 zonder veel heisa halen. Ik vrees namelijk dat over exact drie weken het vuurwerk losbarst.

PS

Lees nog even de inleiding voordat je te gehaast conclusies trekt.