Column: De basisschoolterrorist

Dat de jeugd hard kan zijn onder elkaar, dat is niets nieuws. Op bijna elke school wordt er aandacht besteed aan pestgedrag, hoe de slachtoffers weerbaarder te maken, de daders aanpakken, en zelfs op televisie is er een programma gewijd aan slachtoffers die jaren later hun pesters confronteren met het leed wat zij hen hebben aangedaan. Toen en nu.

Het lijkt altijd ver van mijn bed. Mijn kinderen hebben vriendinnen, en zijn graag gezien in hun klas. Nee, tot afgelopen week was ik mij niet bewust van de omvang van pestgedrag waar twee van mijn dochters dagelijks dus mee te maken hebben.

Dagelijks ja.

En echt, ik ben elke middag thuis voor mijn kinderen, maar niet elke dag vertellen zij mij of er iets gebeurd is wat niet door de beugel kan. En vaak komen ze ook gewoon vrolijk thuis. En sinds afgelopen week weet ik hoe dat komt.

K L I K voor mee informatie

Mijn kinderen zijn voor het eerst in hun schoolperiode bang. Bang om geslagen te worden, bij de keel gegrepen te worden, als slaaf gebruikt te worden of de bril die van haar neus wordt afgetrokken en weggegooid.

Zelf ben ik al een tweetal keer bij de desbetreffende ouder geweest en ik heb mij vriendelijk opgesteld. Ik dacht al die tijd dat het gewoon een ruzietje betrof tussen mijn kinderen en die van die ouder. Maar het is gewoon ronduit terrorisme, intimidatie, kleineren en noem al die negatieve gedragsstoornissen maar op.

Want zo zie ik het. Als een 9- en 10-jarige mijn dochters bedreigen met een mes, elke dag slaan en laten stikken, en ze het zover schoppen dat zelfs mijn weerbaarste dochter nu bang is, …

dan ben je in mijn ogen een basisschoolterrorist.

De school heeft de twee pesters meteen vanmorgen op het matje geroepen, en zij worden nu dagelijks vijftien minuten later naar huis gestuurd, zodat mijn dochters rustig en zonder angst naar huis kunnen lopen.

Maar zeg nou zelf? Wat zal dat helpen? Over een week zullen ze vast weer willen toeslaan, al was het alleen maar om mijn dochters te straffen voor hun verlate einde van de schooldag.

Dus zo zie je maar. Iets wat ver van je bed lijkt, kan zich verschuilen onder de dekens … en zich onzichtbaar maken van angst.