Column(12): De fietsende wethouder

column nr: 12

Onze Sjoerd, de fietsende wethouder

Of de kleur je aanstaat van onze fietsende wethouder, even terzijde, is niet relevant. Het gaat om de intentie en zijn bevlogenheid. Hoor ik mij dat nu zelf zeggen… zijn bevlogenheid. Ja, ik moet eerlijk bekennen dat ik best onder de indruk ben van Sjoerd. Ik vind het verfrissend, een fietsende wethouder, in spijkerbroek, geen tweedelig kostuum en chique schoenen, gewoon zonder poespas. Op de fiets, spreekuren buiten het stadhuis, verfrissend te zien “hoe kort de lijnen zijn in Maassluis”.  Chapeau!

Onder de noemer “Koffie met Kuiper” probeert hij de lijnen kort te houden met de Maassluise bevolking en de drempel laag.

Opvallend aan deze jonge man vind ik dat ik een soort enthousiast word van zijn bevlogenheid. Ik ga bijna geloven in datgene waarvoor hij staat. Ik ga bijna geloven dat al zijn heldere visies dromen zijn die gaan uitkomen, dat het allemaal goed gaat komen in Maassluis. Het moet niet gekker worden…

Ik had al een flink aantal keren geworsteld met hem tijdens het hele debacle rond het slopen van de huidige Vlietlocatie en het aantal terug te bouwen nieuwe woningen. In dit kader zit ik nog wel eens om de tafel met hem. Het is een ‘brugmannetje’, eentje die met praten zijn boterham goed kan verdienen. Daarnaast heeft hij de beschikking over een behoorlijk grote harde schijf, oftewel hij lijkt werkelijk van alles te kunnen onthouden. Nu zie ik hem in een verantwoordelijke rol, waarvan ik overtuigd ben dat dat hem heel veel tijd zal gaan kosten. Ten minste als hij zijn bevlogenheid kan, wil en zal blijven behouden.

Opvallend is ook dat als ik zaken benoem hij mij als burger ook serieus neemt. Ik moet hem vooral een en ander mailen, of appen, als het hem maar bereikt. Ik moet hem vooral geloven in datgene waarvoor hij staat. Nou is het woord geloven en politiek nogal een big issue voor de burger, gezien de vele teleurstellingen en – laten we wel zijn – de enorme afstand tussen politiek en burger, zowel op gemeentelijk als landelijk niveau.

Toch heb ik een beetje medelijden met hem. Hij heeft potentie, hij is verfrissend, maar… Er is een grote maar. Hij valt wel met zijn neus in de boter in een ambtenarenapparaat dat voor ons als burger moeizaam is  te bereiken. Moeizaam is te bewegen om mee te gaan in het participeren, moeizaam luistert naar de burger, moeizaam samenwerkt met de burger. Ik zie in hem iemand die resultaat wilt, niet over een maand maar op het afgesproken tijdstip. Dat zal verdraaid niet mee gaan vallen.

Het allerbelangrijkste is het werkelijke contact met de burger en de buitenvoorziening. Als een ambtenaar, en zeker als die niet uit Maassluis komt, alles bepaalt van achter zijn bureau, dan heb je verdraaid weinig binding met datgene wat je uitvoert. Ik zou zeggen, Sjoerd, neem geregeld wat ambtenaren mee naar buiten, en dan niet altijd dezelfde. Geef ze een schop onder hun bureau kont en laat ze zien wat er werkelijk leeft in Maassluis, laat ze meeluisteren en  horen wat er leeft onder de bewoners, laat ze de Sluizers beter begrijpen.

Ik hoop één ding: dat onze jonge wethouder het vol blijft houden. Dat fietsen door Maassluis, zijn spreekuren buiten het stadhuis, zijn bereikbaarheid en zijn betrokkenheid. Dat hij de wind meekrijgt in een stramme organisatie.

Sjoerd, lekker blijven fietsen, hou die korte lijntjes, blijf bereikbaar en maak waar, waar jij voor staat, laat je geen zand in de ogen strooien, blijf bij jezelf, dan ben ik er van overtuigd dat je veel goeds zou kunnen doen voor Maassluis.