Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

Als ik de signalen goed opvang maakt menigeen zich zorgen over Sluis-Oost. Zorgen in de zin van ‘Waar gaat dit naar toe, hoe kunnen we het een halt toeroepen?” Hoelang heeft de Gemeente de andere kant opgekeken. Ik refereer naar een opmerking van Maasdelta, het zogenaamde waterbed effect. Druk je in de ene wijk datgene wat je niet wilt in een wijk weg, dan duikt het op in een andere wijk.

Mag ik verlangend terugkijken naar het o zo chique winkelcentrum Palet met onder andere de kleding winkel Paping, met zijn uitstraling en keurige omgeving. Ook ik zie de achteruitgang van deze eens zo mooie wijk met lede ogen aan.

Waar op de stoep parkeren om te pinnen of boodschappen doen het nieuwe normaal is. Waar je gewoon je auto op een invalidenparkeerplaats zet, gewoon omdat jij vindt dat je dat mag. Waar fietsen op de stoep, ondanks de prachtige tegel, een gewoonte is. Waar auto’s al dan niet met buitenlands kentekens te hard rijden en gas geven bij het naderen van een zebrapad in plaats van te stoppen. Vlakbij een school een zebrapad en geen verkeerslichten, is voor mij ongelooflijk, het is wachten op een ongeluk…en dan? Gaan we dan over tot actie? Bij iedere school waar nodig zouden stoplichten moeten staan. Waar de galerijen dienen als opslagplaats voor fietsen… bij brand niet aan denken wat een belemmering. Waar niemand een ander aanspreekt op gedrag omdat dat blijkbaar niet meer kan, niet alleen hier maar overal, overal in de wereld. Waar ik mij soms waan op de Kruiskade daar diverse talen zich vermengen in onverstaanbare talen. Waar personeel van de grootste supermarkt aangeeft dat de wijk “achteruit holt” en je niet veilig voelen een rol gaat spelen.

In die supermarkt heb ik de angst kunnen ervaren welke het personeel van deze supermarkt soms ervaart. Een man druk telefonerend, scheldend en heen en weer lopende in de supermarkt roept op een gegeven moment: “ik schiet hem dood…” De winkelende mensen liepen alle kanten op van schrik, ik ook. Ik was zo geschrokken dat ik mijn mandje met boodschappen kwijt was, niet wetend waar ik het mandje had neergezet. Uiteindelijk ben ik naar de kassa gegaan, nog steeds verdwaasd en thuisgekomen blijk dat ik de helft van de boodschappen van schrik vergeten ben te kopen. Personeel grijpt niet in, logisch, ik zou mijn schort aan de kapstok hangen en een andere baan zoeken.

Zelfs voor de vuilnismannen is weinig tot geen respect. Vraag aan de mannen in welke wijk het meeste afval wordt gedumpt…Oost. Het extra moeten rijden voor het dumpen van afval is de gewoonste zaak van de wereld. Dat gebeurt in meer wijken zul je zeggen, klopt, maar nergens zo veel en vaak als in Oost. Aanspreken van iemand, in dit geval een kind, om het dumpen van afval resulteert in een vervolgvraag “Moet ik doen van mijn moeder”. Tja. “Bellen naar de milieustraat en je moeder een afspraak laten maken…”Bellen? Pff… ze komen het toch wel ophalen!” Inderdaad… mannen van de milieustraat komen, tot hun grote ergernis, weer jullie troep opruimen. Goed voorbeeld doet volgen ouders, dus de volgende generatie met “schijt aan alles” houding is al klaargestoomd. Bij mijn vriendin in Zoetermeer hebben ze camera’s opgehangen om dit soort gedrag te bekeuren. Wellicht een idee, Gemeente?

Wat gaat er mis, zou je bijna zeggen. Wat gaat er mis in de hele maatschappij waar intolerantie en agressie de boventoon voeren. Waarom missen sommige wijken de verbinding met elkaar, waarom dat niet belangrijk vinden van uitstraling en het prefereren van verpaupering. Ik begrijp het werkelijk niet.

Een nette straat/wijk begint echt bij jezelf.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 501 lezers


Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx | Zaterdagcolumnist (2 wekelijks) | 8/2015 - heden |

klik voor ALLE columns van Yvonne

1 Reactie

  1. L. De Jong
    4 mei 2024 at 09:20

    Zeer duidelijk, goed geschreven, maar verontrustende columm. Jammer dat de meeste mensen waar het hier over gaat, deze columm niet zullen lezen. Misschien dat er op het stadhuis wel een alarm afgaat.