Column(296): Paradijsvogels

Er is nog geen opvolger voor Gerrit van Dijk. Daarom een invalbeurt van Jelle

Redactie

column nr: 296

Op mijn facebook profiel staat mijn favoriete citaat uit ‘Alice in Wonderland’ : “Why is a raven like a writing desk?” / Mad Hatter. (Waarom lijkt een raaf op een schrijftafel / Gekke Hoedenmaker). ‘Wat voor mensen wonen hier?’ ‘Die kant uit’, zei de kat, met zijn rechter poot zwaaiend, ’woont een hoedenmaker.’ ‘En die kant uit’, zwaaiend met zijn andere poot, ‘woont een Maartse Haas. Het doet er niet toe bij wie je langs gaat. Ze zijn allebei gek.’  ‘Maar ik wil niet bij gekke mensen langs gaan’, merkte Alice op.‘O, daar ontkom je niet aan’, zei de kat. ‘We zijn hier allemaal gek. Ik ben gek. Jij bent gek’. ‘Hoe weet je dat ik gek ben?’ zei Alice. ‘Dat moet wel, anders was je hier niet gekomen’.

Dit als opmaat van deze column. Onze wereld kent heel veel verschillende soorten mensen, alias vogels van diverse pluimage. Daaronder bevinden zich ook de paradijsvogels, die hun eigen weg gaan. Mooie mensen die lak hebben aan de wereld van de armen van geest. Die laatstgenoemden zijn mensen die volledig volgens vaste spelregels leven. Die meer van hetzelfde doen, die doen wat anderen hen voorhouden, zoals hen is aangeleerd, en waarin zij zich volgzaam schikken. Zij leven inside the box en niet outside the box. Ik probeer zelf zo vaak mogelijk die box, de knellende kaders, te negeren. Ik zie de kaders wel maar heb er lak aan als mij dat beter uitkomt. Voor de rest laat ik die kaders vooral bij de kadermakers en kaderhandhavers. Dat betekent niet dat paradijsvogels wars zijn van alles in de maatschappij. Nee zij gaan hun eigen gang zonder anderen tot last te zijn.

Echter, onze maatschappij is niet ingericht voor vrijen van geest die weinig op hebben met de standaards. Dat zie je vooral op scholen, waar kinderen drop-outs worden omdat zij niet aan de norm voldoen. Zij krijgen niet de kans om hun andere kwaliteiten – die vaak op het terrein van creativiteit en natuur liggen – te ontplooien. Dat is één van de grootste tekortkomingen van onze schoolsystemen. Of het nu Jenaplan, Montessori, vrije school of noem maar op, is. “Je moet toch alle basisvaardigheden leren, anders kun je niet meekomen, later!”

Er vallen vroegtijdig diverse paradijsvogels uit de boot van het standaardsysteem. Gelukkig is die boot slechts een veerpont van basisschool naar vervolgonderwijs. Als die vogels na hun miserabele jaren uitvliegen, komen ze vaak alsnog tot hun recht. Het is erg jammer dat het onderwijs (en vele streberige ouders) volslagen bedrijfsblind zijn. Bedrijfsblind doordat zij zelf gedrild en gevormd zijn naar armzalige voorbeelden.

Gelukkig weten velen van de paradijsvogels te overleven. Het zijn sensitieve en creatieve mensen die hun uitlaatklep of zelfs uitweg uit het systeem zoeken. Zij komen toch nog tot hun recht. Dieren, natuur, toneel, schilderen, dans, muziek, dichten, schrijven, beeldhouwen, enzovoort. Het zijn de terreinen waarop zij dan hun draai vinden. Een beetje bijzonder zijn ze af en toe wel. Althans … dat zeggen de mensen die zichzelf normaal vinden. Inderdaad: normaal, voldoend aan de norm. En die norm is een verstikkend, krap harnas dat velen vrijwillig aantrekken. Knellend hé?