Column(30): Ervaar Maassluis, als je het vinden kunt

column nr: 30

Het is zaterdag, bezoek aan slager, kaas- of groenteboer in het dorp hoort er gewoon bij. Niks dat voorgesneden of verpakte spul in de supermarkt. Soms op vrijdag soms op zaterdag doe ik daar mijn boodschapjes, in het dorp, heerlijk vind ik het een dergelijk gewoonte mens te zijn. Praatje hier en daar, ik vind het dorp – of het centrum – in één woord geweldig. Lekker weer, een kop thee op een terras, het kan mij bekoren!

Op mijn weg naar het dorp zie ik een busje voorbij rijden uit de vervlogen Flower Power Woodstock periode, voorzien van prachtige kleurige bloemen waar Juul jaloers op zou worden. In een slakkengang rijdt het busje richting Palet. Ik grinnik om de gefrustreerde bestuurders achter dit busje. Bij de oversteekplaats aangekomen, voor of na de Lijndraaiersbrug op de PC Hooftlaan, begin ik weer aan mijn frustratie project: ongedeerd oversteken naar de overkant. Want ja, er is toch wel een gerede kans daar ondersteboven te worden gereden.

Loop ik met de kinderwagen, als oma, dan gaat steevast mijn kont als eerste over het zebrapad, met uitgestoken hand om dan menig keer een automobilist te dwingen te remmen. Om vervolgens – de pissige gezichten negerend –  als de auto’s dan stil moeten staan, de kinderwagen om te draaien om daarna veilig de weg over te steken. Loop ik met mijn boodschappenkarretje (ja ja..helaas ben ik op de leeftijd gekomen dat mijn rug niet meer veel kan hebben), dan gaat eerst het boodschappenkarretje over het zebrapad. Liever dat karretje in de lucht dan mijn persoontje, toch?

Er staan trouwens prachtige borden bij de brug, dat de “de brug” weleens open zou kunnen gaan. Ook de nodige waarschuwingslichten welke opvlammen als “de brug” werkelijk open gaat. Het mag wat kosten voor die enkele keer dat dat Lijndraaiers geval opengaat. Blijkbaar is een mensenleven minder waard anders zou je als gemeente toch zorgen dat er zeker duidelijk signalen worden geplaatst dat er na of voor die brug (afhankelijk van welke kant je komt aanrijden) een oversteekplaats is. Het is wachten op (dodelijke) ongelukken.

Maar goed … terug naar het dorp of te wel het centrum.

Maassluis is bezig “zich op de kaart” te zetten en wil graag dat (internationale) toeristen bijvoorbeeld het centrum bezoeken. Mooi voorbeeld is dat deze week in de Schakel staat: “Museum Maassluis meer elders promoten”.

Na mijn boodschappen rondje te hebben gedaan komt voor de tweede maal het busje, uit die vervlogen Flower Power periode met een Frans kenteken, voorbij. Weer, tot grote frustratie van de hardrijders, zo langzaam rijdend dat ik zwaai. Dat was blijkbaar het teken. Het busjes stopt en jawel, door het geopende raam zie ik achter het stuur een heuse fransman, met snor en baret.

“Madame, bonjour”, zegt de olijke vrolijke jongeman met zijn twinkelende oogjes. Achter in het busje klinkt wat gestommel en plots verschijnt daar een prachtige roodharige jongedame met de mooiste zeegroene ogen die ik ooit heb gezien. …Wauw. Gelukkig is Arie er niet bij anders had daar weer “Boshoer” uit zijn mond gerold en dat is echt niet de bedoeling. Hoewel hij wellicht zou zijn gaan stamelen en blozen bij zoveel pracht van een vrouw in de bloei van haar leven (ergens rond de 30… weten jullie nog).

Nou spreek ik een aardig woordje Frans en antwoord de beste man dan ook beleefd met direct de vraag er achteraan “Puis-je vous aider?” oftewel “Ken ik wat voor je doen of zo?”.

Ik bespaar jullie de franse teksten over en weer en ga gelijk over op de vertaling ervan. Nou, ze hadden ondertussen al 3 rondjes gereden in Maassluis, zoekende naar ‘le Centre’. Want in het centrum zou vast, zoals in iedere plaats die toeristen aantrekt, wel ‘l’Office de Tourisme”  zijn, zei de olijkerd. Ze konden ‘le centre’ maar niet vinden, laat staan het toeristenbureau.

Afijn, ik begin in mijn beste Frans dus uit te leggen dat ze in het centrum stonden. En dat wij wel degelijk “l’office de tourisme”, in de Nieuwstraat, hebben maar dat Maassluis gekozen heeft voor, gemakshalve, een Nederlandse naam namelijk ‘Ervaar Maassluis’ oftewel ”l’experience Maassluis”. Oké, op de gevel staat dan wel iets over toeristische info maar dan moet je het wel kunnen vinden. Maar met die naam “Ervaar Maassluis” daar trekken we internationale toeristen mee aan. Tenminste … “Dat denken een paar daarvoor geleerd hebbende personen op ons stadhuis”, zei ik met een knipoog. Gelukkig snapte de jongeman mijn humor, dat heb je als je de Franse taal redelijk beheerst.

Ze waren een beetje klaar met Maassluis, ondanks het promoten van mijn gezellige binnenstad met zijn historische panden, terrasje, vlietjes enz. Na 3 saaie rondjes vonden ze het wel best. Tijd om richting Den Briel te gaan, met de pont, dat was tenminste goed aangegeven zeiden ze. En weg reden ze naar Den Briel. Au revoir…

Zal toch wel niet, dacht ik, dat er nergens een bordje ‘centrum’ staat?  Internationale borden, zoals “tourist information” of aanduidingen historische binnenstad, eh museum.. richting onze binnenstad?

Afijn, ik in de auto met een vriendin om Maassluis te ‘ervaren’. Twee zien immers meer dan één.

Startpunt afslag Maassluis, op zoek naar het bordje Centrum en/of “tourist information”. We rijden dus Laan 40-45 op en naderen de rotonde kruising PC Hooftlaan en Laan 40-45. Net voor de rotonde zien we een bordje ‘Stadshart’, dat zal vooral de internationale toerist dus geen ene drol zeggen. U raadt het al… bij de eerste afslag naar mijn dierbaar dorp is er dus geen bordje “Centrum” te vinden, laat staan een bordje ‘Tourist information’. We vervolgen onze weg, al Nederlands pratend met een Frans accent, zo nu en dan een Franse volzin er doorheen gooiend, we hebben lol voor tien.

En ja hoor we komen uiteindelijk uit bij de rotonde, kruising Mozartlaan/Westlandseweg, bij het voormalig politiebureau. Jawel, een bordje ‘Centrum’ rechts af. Bij de Wagenstraat vinden we het tweede bordje Centrum met een P route. “Wat zeuren die Fransen toch, staat er toch duidelijk?”, zegt mijn vriendin.

We vervolgen onze weg al zoekend naar het volgende bord ‘Centrum’ en hun gevraagde Tourist information point oftewel “l’experience Maassluis’. Ergens op de PC Hooftlaan zien we een bord einde P zone…

Waar is nu toch het bordje ‘Centrum’ en ‘Tourist information’?  We rijden door naar de rotonde kruising PC Hooflaan en Laan 40-45. Gaan we rechts dan komen we weer, uiteindelijk, op ditzelfde punt uit. Gaan we links en volg je Maassluis dan kom je weer in de Wagenstraat uit en uiteindelijk op ditzelfde punt. We doen een rondje van de zaak en rijden weer de PC Hooftlaan op… en we zien een bordje Nieuwstraat.

Gut, wat raar dat internationale toeristen niet begrijpen dat juist in die straat het ‘Tourist information point’ is.

Zucht… we kijken elkaar aan… ”Zeg Annie, hoe heb jij nou Maassluis ervaren”, vraag ik.

Spontaan begint zij het lied “Formidable, c’est formidable” te zingen.“

En plots stonden we bij de pont, we gingen Den Briel maar eens “ervaren”.

Logisch dat Maassluis overstroomd wordt door toeristen, toch?