Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 48
2020 een bijzonder jaar, 75 jaar bevrijding en de wereldwijde crisis, de oorlog zonder wapens. 4 en 5 mei waren heel bijzonder dit jaar. ik kijk altijd naar de herdenking op de Waalsdorper vlakte. Zolang de kinderen nog thuis woonden, gingen we er ook naartoe. Stilte en de klok eerbied, zwijgend de bloemen neerleggen, geen toespraken. Deze keer werd er ook geschakeld met A’dam. Ook stilte, plechtig van mij mag het zo blijven.
Vaak dwalen mijn gedachten af tegenwoordig naar de herdenking die mij nog zeer bijstaat: 10 jaar bevrijding, vliegtuigen die dingen afwierpen boven onze stad en op school een herdenkingsbeker. We gingen het anders doen in Europa, beter, EEG werd opgericht en de NAVO.
Hopelijk kunnen velen, vooral jongere mensen zich nu beter voorstellen wat het moet zijn geweest voor de onderduikers, jaren opgesloten met angst en echte honger. Maar men vergeet snel. Toen werden ouders en kinderen ook van elkaar gescheiden, ook om die kinderen te redden en zij die overleefden werden niet met luid gejuich ontvangen of ontdekten dat ze alleen op de wereld waren.
Op 6 mei hebben ook velen de moord op Pim Fortuyn herdacht, nog geen twintig jaar geleden,. Onlangs viel mijn mond open tot aan mijn schoenen toen een 18 jarige niet eens wist wie dat was! Dat geschiedenis een keuzevak is wist ik, maar toch… En dat men ook nog steeds andersdenkenden uitsluit, vooral in de politiek. Als je voor Pim was blijf je voor velen “besmet”, de mens is hardleers.
Zoals een Indiaanse legende vertelt “Mensen hebben allen een witte, en een zwarte kant.Er leven een witte wolf en een zwarte wolf in ons. Degene die je het meest voedt wordt het sterkst. Daarom is het belangrijk te zorgen voor balans. Laten we beide wolven onderkennen bij onszelf én bij de ander. Blijf in gesprek, sluit niet uit en zeker niet wegkijken. Iedereen mag zijn mening hebben en verkondigen. Censuur, vindt nu ook weer plaats op social media vooral. Leren we het dan nooit?
De foto’s van de gebombardeerde steden Rotterdam, Berlijn, Londen. De mensen die in vuilnisbakken schrapen naar iets eetbaars. Met de Marshall hulp heeft Europa na WO II puin geruimd en herbouwd, In Engeland, Frankrijk, Nederland EN Duitsland. Toeristen over en weer en volop handel. Niet vergeten maar vergeven al hoewel: money makes the world go round.
Sommigen zijn tegenwoordig erg makkelijk: als je niet denkt als zij, roepen ze nazi of fascist. Maar ook in Duitsland waren er indertijd genoeg die uit angst hun mond hielden, soldaten die dienst namen om die reden… Die zijn ook bevrijd, toch? Niet alleen in ons land, maar ook in Frankrijk en België, stonden er genoeg mensen (verlamd, verbaasd, vol ongeloof) te kijken naar het afvoeren van Joden. Vaak onder het toeziend oog van de politie. En lieten het gebeuren.
En in het heden? Hacarmel, restaurant Amsterdam: een van haat vervulde man kan blijkbaar zijn gang gaan, en wéér kan, wil, durft men het niet te geloven, antisemitisme, het groeit zelfs. De Koning zei het nog, HET MINSTE WAT WE KUNNEN DOEN IS NIET WEGKIJKEN.
Ja er ligt ook veel in puin nu elders in de wereld, maar de mensen in concentratiekampen van weleer zager er toch heel anders uit, dan de goed gevoede, geklede migranten nu. En waarom kijken we weg van de ellende en de honger in Jemen? Beelden die herinneren aan Biafra voor hen die oud genoeg zijn.
Helpen is iemand leren zichzelf te redden. Geef geen vis, maar leer ze vissen. Vertrouwen in elkaar is nu net zo afwezig als tijdens de bezetting. En hoe goed bedoeld ook, de huidige regels zijn onevenredig zwaar voor 70+. Musea gaan weer open, maar mensen van 70+ moet men de toegang ontzeggen. Hoe gaan we dat doen hier met het Scheepvaartmuseum, bestuur mag dan ook niet meer naar binnen? Hopelijk vergeten we niet hoe belangrijk gezondheid en gezondheidszorg zijn, en contact, elkaar aanraken. We hebben het nodig.
”Vertrouwen is durven leven in onzekerheid; je door je hart laten leiden als door een lantaarn in het donker.”
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 495 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.