Column(500): Als ik burgemeester was

“Als ik de baas zou zijn van het journaal”. Je herinnert je ongetwijfeld dat lied van Kinderen Voor Kinderen. Zo moet Edelachtbare Gregor ook gedacht hebben en dus greep hij naar de pen, rook zijn kans en spuwde zijn gal verpakt in een column. Het werd tevens zijn laatste. Een soort zwanenzang.

Hoe kon het zo ver komen? Kijk naar de historie van zijn partij en je hebt het antwoord. Eerst werd Vadertje Drees op het schild gehesen als een Salvator die met vele sociale wetten ons land mooier maakte. We danken aan hem onder meer de AOW, de Afschuwelijk Ondraaglijk Wegende regeling die als een molensteen om ons huidige hals hangt. Die regeling staat trouwens op de nominatie te verdwijnen, omdat de babyboomers een te zware loden last vormen voor de werkenden. Uit onvrede over de in zijn ogen steeds radicalere en onrealistische koers van de PvdA liet Drees daarna wijselijk die partij in de steek…

Na hem kwam Joop die zalvend als een dominee de partijpolitieke boodschappen verkondigde via de televisie. Toen ging het helemaal fout. Den Uyl maakte naam als een idealistisch, maar ook polariserend politicus. Met zijn pleidooi voor “de verbeelding aan de macht” en de maakbare samenleving sprak hij zich uit voor de kracht van ideeën en idealisme. In de Nederlandse ministerraad domineerde hij zeer sterk maar hij was meer de felle voorvechter van eigen standpunten dan de samenbindende leider.

Citaat uit de nadagen van zijn politieke carrière waarmee zijn partij weinig heeft gedaan: “Niet te ontkennen valt immers dat de politiek, de politieke partijen, zijn aangevreten door het algemeen gevoel van moedeloosheid dat zich van veel mensen meester lijkt te hebben gemaakt. Men vraagt zich af of het wel zin heeft te stemmen.

Wim Kok (oud FNV bestuurder) was demagogisch, Hij verkondigde dat hij de derde weg ging bewandelen: een beweging binnen de sociaaldemocratie en aanverwante stromingen die sinds de jaren 90 een nieuw evenwicht zoekt tussen de liberalemarkteconomie en de verzorgingsstaat. Dat bleek het begin van de onbeteugelde economie en het uitkleden van voorzieningen.

Daarna kwam Wouter Bos in beeld (een salon socialist). In 2003 was hij lijsttrekker. Bos’ opmerking dat hij na de verkiezingen geen premier wilde worden maar Tweede Kamerlid wilde blijven, kwam hem op veel kritiek te staan omdat politieke tegenstanders vonden dat hij daarmee zijn verantwoordelijkheid zou ontlopen. Waar hebben we dit vaker gehoord?

Wat in al die jaren opvalt is dat het een centraal geleide partij is (naar communistisch model) die altijd met één mond spreekt. Het zijn de braafste ja-knikkende jongetjes en meisjes in het parlement. Zelfs op lokaal niveau is dat waarneembaar. Het begint al bij de partijwebsite die centraal is opgezet. Ze hebben er een hoekje, maar alle partijpropaganda blijft prominent centraal. Onze B&W heeft al vele jaren wethouders van rode signatuur die de achterkamertjes gebruiken om alle plooien vooraf glad te strijken. De eigen raadsfractie wordt vervolgens opgezadeld met een set schijn-kritische vragen aan de eigen wethouder. De wethouder zegt dan flemend “We nemen de raad en de inwoners mee in het proces.” De antwoorden zijn voorgekookt en zo wordt de democratie een kool gestoofd. Ze drijven de eigen zin door en ondertussen blijft er weinig socialistisch over.

Vind je het dan nog gek dat 25 % van de Maassluise inwoners PVV stemt? Gregor heeft – net als zijn voorganger – geen enkel voeling met de grote onvrede die er leeft onder de eigen bevolking. Een burgervader? Eerder een stiefvader uit de categorie “man die op zondag het vlees snijdt”.

De moraal is dat je niet iedere partijmarionet een column moet laten schrijven. Nu snap je gelijk ook waarom ik ondanks de suggestie van diverse kanten niet burgemeester wil worden. Ik houd mij wél bij mijn leest.

Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗