Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
De generaties die sinds 2000 van de middelbare school komen, nemen eerst een tussenjaar. Bijkomen van de zware schooljaren. Studenten die uitgestudeerd zijn op bachelor niveau nemen eerst een tussenjaar om de wereld beter te leren kennen alvorens zij opgaan voor de afronding van de masteropleiding en een eventuele promotiestudie tot doctor.
Het zijn enerzijds kenmerken van de 21e eeuw; generaties die zich wereldbewoner willen voelen, anderzijds juist kenmerkt (maskeert) het onzekerheid (wat wil ik, kan ik het wel, wat levert het mij op, ben ik wel interessant). Alles verandert met de tijd, maar de indruk dat de mentaliteit heel anders is lijkt definitief gevestigd.
Vanaf de jaren tachtig waarin ‘ik’ en zelfontwikkeling een belangrijke plaats kregen, via ‘alles is maakbaar’ zijn we gegaan naar: influencers, vloggers en podcasters. Een groep die het ego (zichzelf) permanent onder de aandacht brengt. Het vergiftigt al jonkies vanaf 5 jaar. Een gevolg is dat die verslaving aan aandacht onechte mensen maakt van de in aanleg leuke mensen. Ze hebben het zelf niet door omdat ze hun waarde afmeten aan ‘aantal volgers, aantal streams” enzovoort. Ze communiceren niet face to face, maar via beeldschermen.
Voor de maatschappij betekent het dat zij (on)bedoeld hele generaties meeslepen in hun verwrongen wereldbeeld. Dat vormt hun beeld van de werkelijkheid. De gevolgen zijn al zeer duidelijk zichtbaar.
In de maaksector (industrie, bouwwereld, boerenbedrijf) waar men eerlijke arbeid verricht meestal met de handen, is de vraag naar personeel vele malen groter dan het aantal sollicitanten. Het gevolg is dat de werkdruk altijd hoog is. Een timmerman, schilder, monteur, loodgieter e.d. hebben vaak een werkvoorraad voor vele maanden Zij komen om in het werk, de klanten moeten engelengeduld hebben.
De zorgsector staat ook te wankelen: de oneindige dienstbaarheid en de motivatie om dat werk te doen is tanende. Het percentage Hollanders onder het ziekenhuispersoneel maar ook overig zorgpersoneel daalt al een paar jaar. Er wordt gewerkt met zorg aan huis, digitaal overleg en beldiensten. Dat wordt van jaar tot jaar heftiger. Men denkt ‘altijd beschikbaar” te zijn via online, maar de afstand tussen fysieke mensen is inmiddels historisch groot. Hulpinstanties zitten veilig achter belmuren van elk ziekenhuis, elke huisartsenpost, elke verzekeraar, elke helpdesk. Zelfs 112 voor politie en brandweer zit niet lokaal, maar regionaal. Een aangifte doen vraagt een gang naar een politiebureau waar je vervolgens te maken krijgt met een agent op afstand elders in de regio.
Om de vérstrekkende onderbemensing in die sectoren te bestrijden worden arbeidskrachten binnen de EU en soms zelfs daar buiten aangetrokken. Dat heeft twee opvallende effecten. De andere cultuur brengt een andere werkhouding, lager niveau van empathie voor de wensen van klanten, soms staat zelfs het kwaliteitsniveau van geleverde arbeid ter discussie.
Die arbeidskrachten noemt men arbeidsmigranten. Bij hen hoort een eisen- en wensenpakket: een huis (bouwen bouwen dus), zorgverzekering, vervoer, recht op WAO, AOW en meer van wat in ons land normaal is, moet ook hen worden geboden. Meer energiebehoefte, meer voedselvraag, meer vertier …
Hoe vaker er kritiek wordt geleverd op ‘die buitenlanders’ hoe meer deze arbeidsmigranten zich gediscrimineerd zullen voelen. En dat maakt dat zij na een paar jaar ons land zullen willen verlaten.
Wij zullen achterblijven met een groot gat tussen wat we willen en wat er straks mogelijk is. Het vraagt een hedendaagse visie om dat probleem voor te zijn. Het is al vijf voor twaalf: de laatst babyboomers gaan binnen vijf jaar met pensioen. Dan moet het geregeld zijn, anders gaan we naar een maatschappij waarin het zeer koud wordt: “Ieder voor zich vooraan in de rij en alle anderen achteraan in de rij”.
De bom tikt en hij barst vóór 2030.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 300 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
Geen Reactie