Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Ik bewonder columnisten die kleur bekennen, die een mening durven geven. Ze zijn er in diverse smaken. Ofwel: ieder heeft zijn eigen schrijfstijl, van heftig tot zeer indirect behoedzaam. Ik lees columns al vele decennia in de diverse kranten waarop ik geabonneerd ben.
Ook op Maassluis.nu lees ik ze vrijwel dagelijks. Ik zie ook hier gelukkig een grote diversiteit. De één houdt het bij heel persoonlijke gebeurtenissen, de ander kijkt naar locale maatschappelijke of politieke items. Ik ben niet van iedere columnist gecharmeerd of liever: ik ben het niet altijd eens met de visie van die en gene, maar … dat is nu eenmaal in het leven altijd zo, zult u moeten toegeven.
Bent u iemand van totale harmonie en heeft u een hekel aan sommige columns? Of heeft u zelf een uitgesproken mening en vindt u dat een bepaalde column vanuit uw referentiekader (zeg maar uw beperkte denkraam, uw achtergrond of overtuiging) erg gekleurd is?
Laat mij u dan uit de droom helpen. Elk nieuwsbericht is aanleiding voor tweespalt. Gaat het over milieumaatregelen dan ageren de anti-milieubeweging denkers. Over klimaatverandering: er zijn voor- en tegenstanders. Duurdere woningbouw: juichende en protesterende lezers. Voorstanders van Ajax en tegenstanders. Enzovoort.
U snapt wel wat ik bedoel. De columnisten zijn mensen van kleur: zij kleuren de dag, zij bekennen kleur over het onderwerp. Bedenk eens wat het zou zijn als iedereen – dus ook columnisten – alleen maar in vijftig tinten grijs hun verhaal zou brengen. Wat zou het saai worden, want dat is niemand het echt eens én niemand het echt oneens met het geschrevene. Dus hulde aan deze mensen van kleur en wat mij betreft: weg met de grauwe massa die zelf zijn kop niet boven het maaiveld durft uit te steken.
Let vanaf nu eens op bij uw dagelijkse contact met anderen: hoort u daar grijze meningen of ook persoonlijke voorkeuren vanuit het totaal kleurenpalet? Waarom zouden columnisten dan wel altijd “politiek correcte” en “wetenschappelijk onderbouwde” persoonlijke visies en verhalen moeten verwoorden? Trouwens wie wil er “politiek correct” zijn? Ik hoor alleen maar kritiek op de politiek.
We leven in een land waarin vrijheid van meningsuiting hoog aangeschreven staat. Laten we dat vooral koesteren. U mag immers zelf ook van harte bijval of afkeuring uiten… mits niet altijd dezelfde soort reactie want dan oogst u zelf geen bijval.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 140 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.