Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia


column nr: 64

Er is Corona geconstateerd …

“Goedemiddag, u bent de eerste contactpersoon voor mevrouw ……Het spijt ons te moeten mededelen, maar er is Corona geconstateerd in ons zorghotel”.

Stilte. Je kent dat wellicht vast wel, ik krijg het warm en koud.

“Mijn moeder?”, vraag ik.

“Nee, niet uw moeder, nee, geen zorgen alle besmette cliënten zijn op een aparte etage samengebracht, geïsoleerd dus”.

Godzijdank! Ik hef mijn handen in de lucht en wil bijna uitroepen: “Had je dat niet gelijk kunnen zeggen!”. Via de email krijgen we een heel epistel welke maatregelen er worden genomen in het zorghotel, zegt de dame. De mededeling dat ik altijd mag bellen -mocht ik vragen hebben- is het teken dat het gesprek is beëindigd.

Ik bel direct mijn moeder via de Compaan. Een wereld tablet voor ouderen met grote pictogrammen om te beeldbellen, spelletjes op te doen maar ook het ontvangen van foto’s en filmpjes is een pré. Ze komt in beeld en geeft antwoord op mijn vraag of ze op de hoogte is dat er Corona is geconstateerd in het zorghotel. Op een enigszins laconieke manier antwoordt ze: “Ja, 3 personen van deze etage en die zitten nu op een etage hoger”. Oké…zucht. “Ma, begrijp je de ernst van de situatie, als je naar huis wilt, dan kom ik je gelijk halen hoor”. Waarop ze enigszins geïrriteerd zegt: “Halen? Nou echt niet, ik zit hier best!”

Geen land mee te bezeilen dus. Tot vervelens toe herhaal ik nogmaals wat ze wel en niet mag. “Vergeet niet iedere dag een schoon mondkapje te pakken, de oude weg te gooien en als je een rondje gaat lopen… mondkapje op hè en handen wassen, vooral handen wassen!” Als antwoord krijg ik, inclusief gezucht en gesteun, te horen: “Ja, dat weet ik nou wel hoor”. Einde gesprek.

Als ik bel naar het verplegend personeel met toch nog diverse vragen, verneem ik dat de overige cliënten onrustig zijn. Logisch, niemand zit te wachten op een besmetting met Corona, angst is aanwezig. Ik ben net zo onrustig en bel mijn broer. “Wat gaan we doen, laten we onze moeder zitten in het zorghotel of halen we haar naar huis?”

We besluiten het ‘nog even’ aan te kijken want moeders heeft helemaal geen zin om al terug te gaan naar haar woning. De hele dag is er aandacht voor haar, de zuster, de fysiotherapeut, de diëtiste, de arts, de koffie ronde, de maaltijden. “De dagen vliegen om”, zegt ze. En een prachtige kamer met “een hele grote televisie” en een balzaal als badkamer. Het lijkt op een vakantie zou het niet om medische redenen zijn dat ze daar verblijft. “En het eten…zalig…nou niet te vergelijken met het eten in het Franciscus gasthuis, dat was echt niet te eten”. Tja, wat wil je nog meer op 89-jarige leeftijd.

Een dag later “Compaant” ze mij en zegt dat de maatschappelijk werker langs is geweest met de mededeling dat haar verblijf verkort is van 4-6 weken naar 3 weken. Met andere woorden ze komt eerder naar huis dan zij in gedachte heeft. Ik moet op haar inpraten om te onderstrepen dat ze dan blijkbaar sneller hersteld is dan verwacht. Ze vindt het maar niks. “O ja, ik ben ook nog getest op Corona maar dat heb ik niet, nou dat had ik ze ook wel kunnen vertellen”. Soms klapper je dan met je oren, schudt je hoofd, adem diep in en uit met de gedachte: hoorde ik dat nou goed, had ze het over getest zijn?

Ik besluit de maatschappelijk werker te bellen, wil graag zijn onderbouwing horen maar de vogel was al gevlogen dus tracht ik hem de volgende dag te bereiken. “Helaas, hij was op kantoor maar is ziek naar huis gegaan”. Krijg ik te horen. Ik vraag dan ook nog droog: “Corona?”, waarop de dame antwoord: “O ja, dat zou ons niets verbazen”.

Afijn, dat was de druppel. Na overleg met mijn broer, bel ik haar op met de mededeling: “Ik kom je halen, punt, geen discussie mogelijk”. Enigszins mokkend legt ze zich neer bij “ons” besluit. Ons besluit om haar niet te willen verliezen aan Corona. De afgelopen 15 jaar heeft ze veel meegemaakt en iedere keer lukt het haar dat te overwinnen. Het is een taaie tante.

Na vele telefoontjes en 2 rode oren van het wisselen van mijn telefoon van de een naar de andere oor is ze weer thuis. Veilig in haar eigen huisje, alles netjes weer in de kast. Wachtende op de uitslag van een 2e Coronatest. We blijven op veilige afstand van elkaar, inclusief mondkapjes en ontsmetten met regelmaat onze handen.

Vrijwel de hele dag ben ik bij haar geweest om haar weer te laten settelen in haar huisje. Voorzien van een lekkere prak peen en uien met spek. Ik zwaai naar haar en ga naar huis.

“Ben je toch nog een beetje blij weer thuis te zijn?”, vraag ik tegen beter weten in bij de deur.

Ze trekt haar neus op maar ach dat komt vast weer goed, haar kennende.

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 679 lezers

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx

Yvonne Boeckx | Zaterdagcolumnist (2 wekelijks) | 8/2015 - 2/ 2020

1 Reactie

  1. Huib weeda
    24 oktober 2020 at 11:00

    wat ee. n geweldige column weer ik heb heb met plezier gelezen of het over mijn moedertje ging maar wel fijn dat ze weer veilig thuis is. Het zal wel wat stiller zijn maar de verschillende hulp komt toch zeker wel bij haar thuis nou meid het allerbeste voor jullie allen groetjes janny en Huib