Je zou het bijna denken. Dood en verderf in Maassluis. Gelukkig is dat niet het geval. Ho, ho wel waar! hoor ik jou direct reageren. Jij denkt immers niet na, maar reageert als een kip zonder kop.
ZO… even terug naar af.
Natuurlijk is er het onmetelijk verdriet van ouders die in de afgelopen week hun kind verloren op tragische wijze. Het zijn twee (niet meer dan twee) oneindig dramatische gebeurtenissen die onze gemeenschap even op de grondvesten deed schudden. Even … voor de meesten van ons.
Er zijn namelijk best veel mensen aan wie het zelfs volledig voorbij is gegaan. Dat is dan wèl best schokkend. Kennelijk zijn veel mensen ‘self-absorbed’. Dat is een Engelse term voor egoïstisch, overdreven bezorgd over de eigen verlangens, behoeften of interesses; een in zichzelf gekeerd mens die zich volkomen onbewust lijkt van de sociale problemen van zijn eigen stad.
Dat laatste zorgt ervoor dat veel gebeurtenissen en beslissingen uit hun proporties worden getrokken. Zij hebben het aanvankelijk niet gehoord. Nieuws dat lang ongehoord blijft. Mensen die dat pas na een tijdje horen, zijn extra geschokt. Hoe heb ik dat compleet kunnen missen. Waar zat mijn hoofd? Kijk dat is de juiste vraag. En hoe luidt het juiste antwoord?
Het antwoord is: je zat met je hoofd – koptelefoon op, afgeschermd van de echte wereld – in je eigen kleine benauwde wereldje. Dat eigen wereldje waarvan jij denkt dat het gelijkgestemden zijn. In werkelijkheid zijn het kortzichtige lieden die denken de wijsheid in pacht te hebben, maar een troebel of zelfs geen beeld hebben van wat er om hen heen gebeurt.
Laten we daarom die verdomde smartphones – die ons juist niet bij de actualiteit houden – wat vaker uit zetten. Zeker buiten de deur. Terug naar waarvoor hij feitelijk voor bedoeld was. Telefonisch bereikbaar zijn, omdat het noodzakelijk is, zonder uitstel. Vraag je eens af: Hoe vaak is er werkelijk sprake van urgentie?
Besef dat dood en verderf eerder op de loer liggen als je niet in verbinding staat met jouw leefomgeving. Het gevaar is dan dat jij extremiteiten als de norm gaat beschouwen.
En dàt is pas het echte verderf.
Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 345 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.