We leren van de geschiedenis dat we bijzonder weinig leren van de geschiedenis. Dat lijkt een leuke populaire kreet. Toch is het interessant om die uitdrukking op zijn waarheidsgehalte te toetsen.
Kijken we naar het steeds weer ontstaan van oorlogen en conflicten dan is het een appeltje-eitje. Zelden leidden deze tot het inzicht dat er maar één manier is om een dictator of anderszins extreem hoofd van een land te beteugelen. Door deze snel af te zetten voorkom je dat de ellende grote proporties aanneemt. Uiteindelijk zal altijd de stem van het volk, van de tot dan zwijgende meerderheid, de boventoon gaan voeren. Het is daarom jammer dat de mens zich steeds weer laat verblinden door mooie praatjes en in verdeeldheid voor stilzwijgend lijden kiest. De macht (= de massa) van het volk overwint altijd. Waarom zetten we die niet vaker in?
Kijken we naar de economie dan zie we dat het boycotten van product (Buckler!) of van een producent resultaat heeft. De oorlog in Oekraïne tot boycot op grote georganiseerde schaal leidde die effect sorteert. Helaas weer in het kader van een oorlog, maar het werkt wel.
Maar de echte kracht die altijd werkt is: geld. Het is de enige macht die alles steeds weer kan doen kantelen. Voor geld zwicht alles en iedereen, zolang de hoogte van de bedragen maar aantrekkelijk is.
Denk aan de diverse olieproducenten die samen de olieprijs voortdurend manipuleren. Gasproducenten idem. En daarachteraan hebben we dan nog weer de termijnmarkt van de energiebedrijven die de prijzen beïnvloeden. De massa laat zich vervolgens door overstap-mogelijkheden in de luren leggen. Wat zou er gebeuren als we met zijn allen een dag per week ons gedrag qua energiegebruik flink naar beneden bijstellen? Ik voorspel dat dan heel wat onderuit zal gaan: productie, transport, verkoop valt stil of loopt spaak. Idem de logistiek en handel. En laat de aandelenmarkt maar in elkaar storen daardoor, geen probleem voor het volk. Doen we dat frequent totdat het prijspeil ons aanstaat dan hebben wij de heren in de tang.
De zorgsector, de woningbouwsector, de landbouwsector. Het zijn er maar een paar. Hoeveel ongein kennen we daar door enerzijds belachelijk strakke regelgeving (en bedankt Toezichthoudende Autoriteit), gebrek aan bereidheid tot samenwerking en haantjesgedrag van diverse partijen. In plaats van een groot front vanuit het volk door grote protestacties, laten we ons piepelen door theoretische nitwits die het land mogen leiden en die ondertussen volledig verstrikt raken in allerlei afspraken die door voorgangers als een mijnenveld voortdurend leiden tot patstellingen. En het volk kijkt lijdzaam toe…
Wanneer grijpt het volk zijn kans om te laten weten wat het wil? Ik vrees nooit. We hebben ons laten inkapselen in systemen, verbloemende comfortzaken, massa entertainment en drog politiek. Per saldo blijft het: “Geef het volk brood en spelen”. De uitdrukking stamt van de grote Romeinse dichter Juvenalis. Hij schreef:
“Vroeger verkochten we onze stem aan niemand. Al een hele tijd heeft het volk de macht afgestaan. Het volk benoemde vroeger militaire bevelhebbers, hoge ambtenaren, legioenen, alles. Nu beperkt het volk zichzelf en hoopt alleen nog op twee zaken: brood en spelen.”
Juvenalis verwijst naar de praktijk om gratis graan uit te delen onder de Romeinse burgers wat begon onder Gaius Sempronius Gracchus in 123 v. Chr. en ook naar de praktijk om dure gladiatorengevechten te organiseren.
Ik zou zeggen: Geniet u van alle sportaanbod en neem nog een hamburgertje of twee en doe wat u altijd al deed. Dan krijgt de dichter weer gelijk.
Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 160 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.