Christel van Berkel-Verlaan

Mensen die hun stem kwijt waren of wiens stem definitief anders gekleurd was. Dat is wennen.

Misschien moet ik het anders formuleren. Soms laat ik dingen liggen waarvan ik weet dat ik er iets mee zou moeten doen.

In mijn omgeving zijn mensen nog wel eens geneigd om te corrigeren; ‘Je mag wel ‘jij’ zeggen hoor. Zo oud ben ik nog niet!’.

Afgelopen zaterdag vroeg mijn lief me, in een verloren half uurtje; ‘Wat zullen we met deze tijd doen? Zullen we even gaan ‘kringlopen’? Het is ons nieuwe werkwoord geworden.

Een opwekkend woord voor ieder die het zwaar heeft. Wie waardeert dat nu niet.

Het ontroert me. Zou dit de eerste les zijn van dit nieuwe jaar? Meebewegen. Flexibel zijn. Omgaan met wat er op je pad komt.

Ja en nee. Liefde laat zich niet dwingen. Liefde is niet te koop.

. Heel zoet. Heel rustig. Toen ik naderbij kwam draaide hij zijn gezichtje naar mij toe. Onze blikken kruisten elkaar en zijn ogen bleven op mij rusten. Hij keek me aan. Hij had een wijze oogopslag.