Esther Franken

Neem ik jou niet kwalijk als jij niet erom geeft.

Zo, daar ben ik weer. Na een tijdje een ‘rustpauze’ ingelast te hebben ben ook weer terug op de zondagochtend met mijn column. Ik heb even getwijfeld of ik er wel goed aan deed en of de lezers mij nog niet zat zijn.

Vragend kijk hij me aan. Ik zie opeens glunderende oogjes.

Werken moet lonen. Werken zonder daarvoor gewaardeerd of beloond te worden, werkt frustratie in de hand.

Maar hoe blij word ik dan weer als ze dit allemaal gewoon eerlijk met me overlegt. Dat ze open en eerlijk is. En zolang ze dat is mag ze eigenlijk misschien best wel heel veel. Ik zie daarentegen ook bekenden van haar die het stiekem proberen.

Wat een onhygiënische toestanden. Je mag blij zijn als je niet naar het ziekenhuis hoeft. Neem nu dit voorbeeld op de foto: ..

Laten we hopen dat iets dergelijks nooit meer gebeurt. En stiekem hoop ik ook dat er een tweede Pim op gaat staan. Iemand die net als hij, het politieke landschap even flink overhoop haalt.

Even serieus….wat gaat er fout? Ik zoek al maanden naar een leuke collega voor in de weekenden. Niet te vinden!