Gerrit van Dijk

Na een paar zinnen steekt een medewerkster die voor de gelegenheid als visvrouw verkleed gaat, guitig haar hoofd om de hoek. Met een blad vol bakjes kibbeling.

We geven als kerkgemeenschap met die vlag geen gehoor aan de roep van bepaalde lokale politieke partijen die vonden dat het gemeentebestuur die vlaggen moest gaan uitdelen aan religieuze groepen. Nee, wij …

Het kerstverhaal. Hoe kijk je daartegen aan in de 21e eeuw? Een veilig heenkomen zoeken, de zorg voor een pasgeborene. Vader niet welkom. Voor hem is geen plaats meer.

Ze weten de drukste kinderen zachtjes te laten sluipen en ontdooien met malle capriolen de kinderen die verlegen achter de juf wegduiken.

Wind waait bladeren van de bomen. Ineens is het dan toch herfst. De zomer talmde heerlijk lang, maar de wisseling van seizoenen is onverbiddelijk. De akkers liggen braak, de laatste appels worden van de bomen geplukt. Het daglicht kort in. Ineens is het eind oktober. Pompoenentijd ….

Verrassend doe soepelheid waarmee de drie personeelsleden elkaar afwisselen, werk verdelen en klanten van elkaar overnemen.

Toegeven dat je er zelf niet uitkomt. Ik sta open voor alle suggesties om de schaamte te doorbreken.

Sommigen zijn momenteel teleurgesteld omdat de door hen gewraakte tunnelweg door de Zuidbuurt er nu toch gaat komen.