KvdM

Maassluise jeugd, volwassenen en kunstenaars, allen hebben er gevoelens bij. Struikelstenen, zetten aan tot denken. Goed dat ze er liggen om ons eraan te herinneren wat ze representeren. De locaties zijn goed gekozen: bij de huizen waar de Joodse families woonden.

Je moet weten dat het er is, anders zie je het niet, omdat het heel hoog, eigenlijk verstopt is. Ga toch maar kijken; het is zeker de moeite waard.

Uit welke hoek je het ook bekijkt, het is steeds anders. Een mooi monument dat recht doet aan de verzetsstrijders uit Maassluis. De verwering in het cortenstaal is mooi.

In de loop der jaren had het beeld erg te lijden van zon, wind en regen. Op een bepaald moment was het niet meer te redden en werd het vervangen door een kunststofreplica, waarop Friedie houtnerven schilderde. Dat wordt door veel Maassluizers duidelijk minder geapprecieerd.

De een vindt het mooi, een ander vindt dat het er kapot uitziet. Weer een ander ziet er een grote blauwe dolfijn in.

De Maassluise jeugd begrijpt goed waar het beeld voor staat: een mooi beeld met een emotionele gedachte, dat doet denken aan een moeder bij een dode zoon.

“Er zitten snelheid en beweging in: de staart zwiept omhoog en zakt dan in, alles klopt, de benen van het paard, de kop, de romp, en ook de armen en het lichaam van de ruiter. Details spelen hierin geen rol, we zien snelheid, we zien een over de kop vallend paard met ruiter. “

Verschillende ontwikkelingen zijn er de oorzaak van geweest dat het beeld nu wat verloren staat aan de rand van een parkeerterrein. De functie van fontein is verdwenen; misschien is daarmee zelfs de functie van kunstwerk opgeheven.