Christel van Berkel

Mama, we doen dit jaar geen surprises op school. Geen surprises en ook geen gedichten. Ze vinden dat gedoe. Het is veel werk en ieder jaar ontevreden gezichten.

Straks komt Halloween. Onze kinderen genieten daarvan en daar geniet ik dan weer van. Grote verkleedpartijen in huis.

Ik word hier zo moe van! Dat is geen sport- roepen ze. Ik was gewoon lekker buiten. Dacht ik. Ze vroegen me trouwens zelf om mee te doen met een spelletje Verstoppertje in de wijk. Leuk- dacht ik nog… en dan krijg ik dit (..). Ik heb toch ook geen kritiek op hùn hobbies!

Drillraps. Doordat ze een grote achterban hebben van, vaak wel heel jonge, fans die hen volgen -zowel op straat als op social media- blijft hun oproep tot actie en geweld niet beperkt tot die videoclips.

Met zes kinderen bleef de keuze beperkt: een raketje, perenijsje of sinasplit. Het maakte ons niet uit want wij kregen ijs! Stuk voor stuk parels. In mijn hoofd.

Een bundeltje kleren is mijn bed. Maar ‘k heb van mijn buren ook niets te verduren en jullie vaak wel in je flat. Voor mij ook geen huur of belasting.

Alsof er niets aan de hand is. Alsof er niets is gebeurd. We gaan varen. Alsof ons leven er van af hangt. En genieten.

Onze jongste stapt er parmantig in rond; onze Koning voor een Dag. Buiten hangen vlaggetjes. De buren hebben een kleinschalige huizenroute bedacht voor de kinderen.