column nr: 10

In mijn vorige column schreef ik over dertien personen die ik op de één of andere manier bijsta, die ik help waar ik kan en voor wie ik mijn netwerk inzet als het nodig is. Sommige lezers wilden wel eens even weten hoe deze personen er over zes weken voor staan. Welnu, dat zal ik dan vertellen.

Eén persoon is uit de schuldhulpverlening al een poosje, scheelt een hoop geld kan ik je zeggen, want ook de schuldhulpverlening is een bedrijf waar grof wordt verdiend aan de cliënten. Triest, maar waar. Meerdere personen hebben nu overzicht in hun financiën en verzekeringen, één persoon is weer aan het re-integreren in het eigen werk en voor een ander zijn we druk bezig om te kijken wat de mogelijkheden zijn. En dat allemaal binnen zes weken! Ik hoef geen schouderklop, ik wil dat het deze mensen goed gaat en vooral dat het goed blijft gaan. Voor alles geldt: Ik heb er niet voor geleerd, maar door eigen ervaring een stuk wijzer geworden en gelukkig heb ik een breed netwerk waar ik terecht kan.

Maar goed, dan nu Stroomopwaarts
Regelmatig lees ik negatieve verhalen en ik zal ze allerminst ontkennen, ik ben niet op de hoogte waar de informatie vandaan komt en / of dat het eigen ervaring is. Dat staat helaas dan weer niet erbij vermeld. Toch wil ik het vandaag in mijn column opnemen voor hen. De laatste tijd kom ik er regelmatig binnen, voer gesprekken en drink een bakje koffie met een aantal mensen als ze er zijn. Altijd gezellig. Mijn vriendin werkt er al jaren, met veel plezier en tot volle tevredenheid in de schoonmaak.

Gaat het daar dan allemaal zo goed? Nee, net als in elk bedrijf komen er collega’s bij, gaan er collega’s weg, maar dat geldt ook voor opdrachtgevers en klanten. En toch is het een prachtig bedrijf. Mensen werken er op hun eigen niveau aan de mooiste producten. Wie had er vroeger, maar ook nu niet een campingstoel van Dukdalf of een campingtafel? Allemaal gemaakt bij Stroomopwaarts. Maar ook andere producten komen van de lopende band. De afdeling schoonmaak loopt op diverse locaties buiten Stroomopwaarts en verricht haar werkzaamheden. Bij de één zal het beter gaan dan bij de ander, maar dat is bij elk bedrijf het geval!

Ik vind het een prachtig bedrijf!
De afgelopen weken kom ik er zoals gezegd wat vaker dan voorheen en doordat mijn vriendin er werkt, leer ik ook aardig wat mensen binnen Stroomopwaarts kennen. En dan niet alleen werkleiders, maar ook medewerkers die stuk voor stuk hun uiterste best doen om een mooi product af te leveren. Soms gaat dat ook weleens niet goed, maar dan is de onderneming groot genoeg om te kijken en te proberen welke werkplek voor die cliënt(e) dan wel geschikt is. En zo kan het zomaar dat iemand van de productie naar de schoonmaak of het magazijn gaat, zonder dat deze persoon ontslagen wordt.

Nu kun je zeggen: daar is Stroomopwaarts toch voor? Klopt, maar was het een “normale” onderneming die winst moet maken om te blijven bestaan, dan was die persoon er zonder pardon op straat gezet. Terecht zal je dan weer denken in dat geval. Bij Stroomopwaarts dus niet. Zij kijken samen met de collega welke plek de juiste is om zo maximaal rendement uit de persoon te halen. Niet voor het bedrijf, maar voor de medewerker. Een andere manier van denken dus.

Mag dit geld kosten voor de burger?
Ik vind van wel. Natuurlijk moet ook Stroomopwaarts geld verdienen aan de productie en diensten die zij leveren. Maar er gebeurt daar zoveel meer. Medewerkers krijgen cursussen aangeboden, er worden gesprekken gevoerd, er is maatschappelijk werk waar je onder werktijd terecht kan en zo zijn er nog meer dingen die achter de deuren van Stroomopwaarts gebeuren. Ook dit kost geld, maar worden zij hier niet geholpen zullen ze bij een huisarts of gemeente moeten aankloppen. Ook dit kost (de gemeenschap) geld. Wat mij betreft dus om het even.

Ik kom er graag
Even een praatje met een werkleider: ”Je komt hier zo vaak de laatste tijd, je zou weleens een eigen voordeursleutel mogen krijgen!” Een bakje koffie tijdens het wachten voor een afspraak en dan iedere keer wanneer ik dwaal door de gangen van Stroomopwaarts weer even een kort praatje met een medewerker: “Hé, jij bent toch van die columns op Maassluis.nu? Ik lees ze elke keer, soms zijn ze wel hard, maar ook heel vaak raak!” En een ander stuurt mij een berichtje: “Ik ben Fan!” Heerlijk deze mensen, ik geniet ervan!

Mocht er een keer een Open Dag komen bij Stroomopwaarts, dan zal je mij er vast wel tegenkomen. Wat een (h)eerlijk bedrijf!


© Stroomopwaarts

Jeroen den Harder

Jeroen den Harder

Jeroen den Harder | per 3/2019 VRIJDAGCOLUMNIST 1x per 2 weken | Journalist en Columnist bij Pijnacker-Nootdorp.tv - Feel Good Radio | Dichter