Jeroen den Harder

Ook ik wil graag weer eens een biertje drinken in een café, lekker uit eten, zonder mondkapje naar de supermarkt en nog belangrijker: mensen weer kunnen omarmen, gewoon een hand geven of een knuffel. Ik kan ook niet wachten tot het ‘oude normaal’ weer het ‘nieuwe normaal’ wordt.

De niet essentiële winkels zijn dicht, alleen de supermarkt, de bakker, slager en chocoladewinkels zijn nog open. Maar wat is het wezenlijke verschil met andere jaren?

En een keer nam ik een tablet in dat voor overdag was. Niet handig, want als dat gebeurt moet ik direct bellen met het UMC in Utrecht voor overleg en word ik nauwlettend in de gaten gehouden. Dat houdt dus in dat artsen mij regelmatig bellen op die dag om te kijken hoe het gaat.

De feestdagen hebben dit jaar bij mij dus een dubbel gevoel. Je ‘mag’ niet… maar we doen het wel. Tenminste dat lijkt het credo.

Geen gedoe, geen uitgebreid etentje, geen gedoe. In de afgelopen jaren doen wij er ook niet veel aan moet ik erbij zeggen. Een kerstboom wordt niet meer opgezet en de overige kerstversiering blijft ook in de dozen zitten.

Het was en is niet nodig om een top tien klassering te hebben.

In deze bizarre tijd is het niet gek dat de mantelzorger sneller is overbelast. Ondanks al jouw problemen is het voor die ander echter lang niet zo makkelijk als het allemaal lijkt. Het is niet vanzelfsprekend dat een ander jouw zaakjes regelt

Aldaar lag er een rouwkrans op een graf, geen bordje, geen verdere bloemen. Door de wind was het lint al zo gedraaid dat ik geen naam kon lezen en alleen een wit lint zag. Het verbaasde mij dat er slechts één krans lag.