Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Deze column is al eens gepubliceerd in augustus 2018
Ik vond laatst een paar kleurplaten terug, goed bewaard door mijn ouders. Leuk ook om die ontwikkelingen te zien, waar je eerst meer buiten de lijntjes terecht kwam dan binnen en naar mate de tijd vorderde bleef ik steeds beter binnen de lijntjes. Mijn moeder kon altijd prachtig kleuren, binnen de lijntjes en geen krasje te zien. Ik vond het schitterend wat ze maakte en deed altijd zo mijn best om ook zo mooi te kleuren maar mijn fijne motoriek werd nooit zo fijn dat ik net zo mooi kleurde als zij.
Kleuren binnen de lijntjes bleef belangrijk leerde ik later, niet alleen op papier maar ook met je gedrag was het belangrijk dat je leerde binnen de lijntjes te blijven.
Op school en thuis word je van kleins af aan geleerd welk gedrag acceptabel is en welk niet. Je leert je te gedragen, je leert hoe je binnen de lijntjes blijft. Eigenlijk kun je die lijntjes ook wel de gedragsregels noemen, de regels waar je aan moet voldoen, de grenzen die gesteld worden.
Dat is grotendeels voor iedereen hetzelfde. Je leert die ongeschreven en geschreven gedragsregels van je ouders en familie. Je leert ze op school en in de kerk maar ook in een vriendengroep of in het verenigingsleven en meestal komen die regels wel overeen met elkaar. Er zijn verschillen per kerk, per school en ook per familie maar de grote lijnen blijven hetzelfde.
Zolang je binnen de lijntjes blijft kleuren is er weinig aan de hand. Je gaat naar school, haalt je diploma en doet niet al te gek tijdens de pubertijd. Uiteindelijk vind je een leuke baan, een leuke partner en kan je starten met “huisje, boompje, beestje”. Het cirkeltje is rond. Onze jeugd is doordrenkt met goedbedoelde “adviezen” en waarschuwingen over wat er zou kunnen gebeuren als je niet binnen de lijntjes kleurt. Opgevoed vanuit angst hoe het met je kan aflopen. We kennen ze allemaal wel van die waarschuwingen: “Met dat kindje moet je maar niet spelen, haar ouders zijn een beetje raar. Als je je diploma niet haalt kom je nooit aan een baan. Een tussenjaar bij je overstap naar een volgende school maakt dat je nooit meer terug naar school keert. Van een relatie met een buitenlander komt niks dan ellende. Twee geloven op een kussen daar slaapt de duivel tussen”.
Het zorgt er allemaal voor dat we niet snel iets anders zullen doen dan onze ouders. Alles blijft bij het oude en dat is veilig en vertrouwd. Toch is dat wel jammer. Jammer dat we onszelf en onze kinderen de ruimte niet durven en kunnen geven om de wereld en zichzelf te ontdekken, de grenzen op te zoeken, te mogen ervaren en te mogen komen tot persoonlijke groei. Persoonlijke groei ontwikkelt ons zelfbewustzijn, onze identiteit. Ieder mens is uiteindelijk meer dan het product van ouders, het product van school, van de kerk. Juist door de grenzen op te zoeken en te mogen ervaren leer je wie je bent en wat je kunt, waar je dromen liggen en aspiraties liggen. In mijn optiek is dat juist het belangrijkste doel in ons leven. Een completer mens worden door te ontdekken wat jij leuk vindt, waar jouw kwaliteiten liggen, grenzen te verleggen gewoon omdat het kan.
Veel mensen hebben hier moeite mee. Vaak omdat er gewoon te weinig zelfvertrouwen is, want we hebben immers niet geleerd om buiten de lijntjes te kleuren. We hebben alleen binnen de lijntjes leren kleuren.
Daarbuiten is de wereld eng, daarbuiten is onbekend, we hebben niet geleerd hoe we ons kunnen bewegen buiten die lijntjes.
Als kind was ik al niet goed in kleuren. Ik kraste vaak buiten de lijntjes en de juffrouw bleef er maar op hameren dat ik toch vooral binnen de lijnen moest blijven. Ook later zocht ik regelmatig de grenzen op of ging er overheen. Ik trouwde nota bene een buitenlander, bleef werken na de geboorte van onze dochter en als “echte Turken” gingen we elk jaar met de auto naar Turkije. Mensen om me heen bleven me manen om toch vooral binnen de lijntjes te blijven, maar daar was en ben ik niet zo goed in. Ik voelde en voel nog steeds een enorme drang om juist de wereld buiten de lijntjes te ontdekken, te leren en te ervaren hoe het anders kan. Er is zoveel te ontdekken, zoveel te leren. Durf te leven en durf jezelf ook af en toe eens buiten je comfortzone te plaatsen, de wereld is lang zo eng niet als ons is wijsgemaakt.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 134 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.