Ik moest vanmorgen eigenlijk heel hard lachen om mezelf. Ik ging naar buiten met de hond en de weersverwachtingen van de afgelopen dagen hadden me blijkbaar op scherp gezet.
Ik was op alles voorbereid: harde wind, storm, sneeuw, gladheid en regen. Dikke handschoenen aan, een wintermuts op mijn hoofd, de hond had zijn regenjas aan en ik had mijn paraplu meegenomen.
Eenmaal buiten dacht ik: “Ach, het valt mee”, tot ik de hoek omliep en de eerste windvlaag vol in mijn gezicht kreeg. Gelukkig bleek het niet glad te zijn. Dat was dan weer een geluk bij een ongeluk. Een paar straten verder begon het te regenen dus ook de paraplu kwam van pas. Koud bleek het toch ook wel maar of ik nou echt die wintermuts op mijn hoofd nodig had daar twijfel ik nog over.
Zo wandelend door de wijk waar ik nu woon en waar ik ook ben opgegroeid kwamen plaatjes van lang geleden in mijn gedachten. Als het zo koud was als nu en wat kouder nog dan lag ik graag voor de kachel en kon ik me uren vermaken met de vakantieboeken van Okki en Donald Duck, later werden dat o.a. de Penny en nog weer later de Hitkrant.
De grootste speeltuin in de Vertowijk ligt op de hoek Spinnerij-Twijnerij. Deze speeltuin was in het begin, toen de wijk opgeleverd. werd een houten fort. Daar kon je in de winter als het had gesneeuwd supergave sneeuwballen gevechten houden. Het stikte er van de plekken waar je weg kon duiken als er een paar jouw kant op kwamen.
De vijver bij de Weverij was er toen ook al alleen zag het er wel iets anders uit. Daar gingen we schaatsen zodra het ijs het toe liet. Wel voorzichtig want het had wel vaak gevaarlijke plekken en wakken waar je beter niet kon schaatsen. Trouwens ik kan me nog vaag herinneren dat toen VERTO 2 nog niet was gebouwd en het daarachter weiland met sloten was daar één winter was dat we op de ijsschotsen gingen klimmen en klauteren. Eigenlijk was ik met mijn broer mee want als mijn ouders hadden geweten dat ik daar was waren ze niet blij geweest.
Niet alleen de sneeuw gaf ons pret maar net zoveel plezier beleefden we aan de gladheid in de wijk. Strooien gebeurde amper in die woonwijken en dat was voor ons kinderen alleen maar fijn.
De Vertowijk kende vele verkeersdrempels en als de wegen dan allemaal glad waren door de ijzel wachten we in groepjes tot er een auto voorbijreed en gingen we met kleine groepjes aan de bumper hangen, zo gleden we dan achter de auto aan over de weg en over de drempels. Geweldig gelachen maar menig automobilist schrok zich een hoedje, stopte de auto en joeg ons weg. Het enige wat we uiteindelijk deden was wachten op de volgende auto. Als ik er nu aan terugdenk, begrijp ik die automobilist van toen opeens veel beter. Er is nooit een ongeluk gebeurd zover ik me kan herinneren maar dat had zo makkelijk anders kunnen zijn met ernstig letsel tot gevolg.
Mijn vader werkte bij Elementum en mijn broer bij Verolme en in een van die barre winters kwam mijn vader met een geweldige vondst. Hij had ijzers gemaakt voor onder zijn schoenen zodat hij niet kon uitglijden als hij ’s morgens naar zijn werk liep. Ook mijn broer kreeg een setje van die zelfgemaakte sneeuwijzers!
De tegenwoordige winters lijken niet meer op de winters van vroeger, je mag blij zijn met een beetje sneeuw. Wil je echt genoeg sneeuw hebben om bijvoorbeeld een sneeuwpop te maken moet je minimaal naar België rijden. Soms doen we dat wel, een dagje, gewoon om weer even ouderwets sneeuwpret te hebben.
Heeft u ook nog van die leuke winter herinneringen? Deel ze met ons zodat we weer een beetje kunnen genieten van al dat moois wat winters ons brengen.
Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 152 lezers
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.