Klik voor de definitie van een column
  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist - mogelijk tussen de regels door -  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.
  • De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
  • Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
  • Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
  • Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia

André Bruijn heeft bezigheden elders en slaat een keer over. Leeswijzer: lees wat er staat, niet wat jij ervan maakt.

Redactie

Politiek is de wijze waarop in een samenleving de belangen-tegenstellingen van groepen en individuen tot hun recht komen – meestal op basis van onderhandelingen – op de verschillende bestuurlijke en maatschappelijke niveaus.

De term politiek doet zijn intrede in de Griekse oudheid met de opkomst van de polis of stadstaat: politikos verwees naar alles wat de burgermaatschappij in de stadstaat betrof. Daarmee was het tegengesteld aan het begrip idiotès, dat “privaat”, “gewone man” of  “leek” betekent.

We hebben dus de burgermaatschappij vertegenwoordigers (politikos) en de leken (idiotès). Vervolgens wordt er bestuurd naar democratische model. Dat is een bestuursvorm waarin de wil van het volk de bron is van legitieme machtsuitoefening.

Wat is de wil van het volk?

Dat is de optelsom van wat alle idiotès willen. Om het qua inbreng te kunnen behappen heeft men in de moderne tijd het systeem van democratische vertegenwoordiging ontworpen. Gekozen idiotès worden politikos en vertegenwoordigen de eigen achterban. Helaas is een raadsfractie in de praktijk niet een 100% samenballing van het gedachtengoed van al degenen die hen gekozen hebben.

We worden dus per definitie gemankeerd vertegenwoordigd.

Onze gemeenteraad telt 23 raadsleden. Daarmee moet de wijsheid van heel de stad worden afgedekt. Dat is best een eng gegeven: 23 man bepalen voor de overig 34.000 inwoners wat er in deze stad gedaan wordt.

Dat aantal is idioot weinig als je het zo bekijkt. En het is nog enger. De meerderheid van de raad behoort tot de coalitie, momenteel bestaande uit 4 partijen die elkaar angstvallig vasthouden en die elke vorm van meningsverschil in de achterkamertjes platslaan in samenspraak met de uit eigen midden afkomstige wethouder. Laatstgenoemde wordt zo lang mogelijk de hand boven het hoofd gehouden. Foutjes worden beschouwd als vouwtjes en die strijken ze glad voordat anderen er wat van kunnen vinden.

Nu zat ik zo te denken onder mijn parasol: er is nog een vrijwel machteloze minderheid als tegenkracht: de oppositie. Die partijen mogen meepraten, zelfs kritische vragen stellen. Soms kunnen zij een motie met succes indienen. Meestal is dat laatste een zoethoudertje: ze krijgen het idee dat ze meebepalen.

Omdat er in de praktijk vanuit de oppositie weinig sturing valt te verwachten, zou het veel geld kunnen besparen als gedurende vier jaar die hele oppositie op inactief wordt gesteld. Weinig discussie en veel minder sprekers; wat een weelde zou dat zijn.

En heel verfrissend: over vier jaar bepalen wij -de idiotès- een samenstelling van de gemeenteraad gebaseerd op de (wan)prestaties. Van de raad, van de uit het door de raad gekozen wethouders en ultiem ook van de door de raad gekozen burgemeester.

En dat alles onder het motto Lang leve de idiotès. Immers de door ons gekozen idiotès, zijn alleen politikos als ze zich bemoeien met de gang van zaken in de polis, de stad, onze stad.

Zij zijn weer gewone idiotès, zodra zij de lokale politiek vaarwel zeggen. En de beste stuurlui …

Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]

⊗——het einde ——⊗

◄ klik voor Publicatieschema columnisten

voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 630 lezers

 

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■ ■
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■