- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
column nr: 43
Ik ga niet zo vaak naar de markt. Als ik er kom is het omdat ik er gericht iets wil kopen. Zoals bij de dierenwinkel. De kraam van de dierenwinkel is vrij groot en ik loop er enigszins aan voorbij.
“Goedemiddag”, zegt de eigenaar achter de stand.
??? – Hoe weet u nou dat ik iets wil kopen?
– Nou, dat weet ik niet, maar ik zeg altijd gedag als er iemand langs komt.
Meestal heeft hij een maatje bij zich, in mijn ogen een puber.
Die was er dit keer niet.
– Nee, zei de koopman, – die is met vakantie.
– Oh, nou dat is een aardig jongetje hoor! Altijd vriendelijk, altijd beleefd. Dat heb ik ook tegen hem gezegd!
– Ja, vertelt de koopman, – die heb ik van straat geplukt.
Hij zei dat je kon zien dat hij netjes opgevoed was, maar op dat moment liep hij schaarloos.
De koopman had gezegd: – Kom jij maar met mij mee. Ik heb wel een baan voor je en dan kun je ook nog wat leren.
We kletsen wat verder. Over het feit dat het zo belangrijk is om gewoon een beetje aardig te zijn. Wat een verschil dat maakt. Je kan wel goede spullen verkopen, maar als er een hark achter de toonbank staat schiet dat echt niet op. En dat het tegenwoordig wel moeilijk is, want veel mensen hebben een kort lontje.
Op dat moment gaat de telefoon van de marktkoopman. Ik krijg het gevoel dat het gesprek iets langer gaat duren.
Is niet erg. Ik weet precies wat ik wil kopen en waar alles ligt. Zelf grabbel ik alle spulletjes bij elkaar, tel het aantal hondenkluifjes uit en leg alles netjes op het tafeltje bij de kassa.
Als het gesprek is afgelopen vraagt de koopman aan mij: – Ik moet nog even iets aan iemand door geven. Is het goed als ik dat meteen doe? Anders vergeet ik het misschien.
Natuurlijk is dat goed.
Aan het eind van het gesprek zegt hij: – Nou ik ga hangen! Doeii!
Ik zeg: – Nou, ik hoop dat je dat hangen niet al te letterlijk bedoelt. Ik heb bij slachtofferhulp gewerkt en ik weet hoe dat er uit ziet!
Inmiddels zijn er twee anderen mensen bij de stand komen staan.
Ze kijken lelijk naar mij.
Ik hoor nog net dat ze tegen elkaar zeggen: – Wat duurt het hier allemaal lang!
Hahahahaha!
Sukkels!
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 318 lezers
WIE SCHRIJVEN DE VOLGENDE KEREN?
Delen:
Gerelateerde Artikelen
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.