Column(7): Fuck it met je kut kerst!

column nr: 7

Een slechtere kerst heb ik nooit gehad, natuurlijk waren wij samen, eerste kerstdag bij pa en ma, mijn vriendin, zwager, neefje en nichtje en kennissen die verder niemand hebben in de gedachte van het mega spektakel kerstfeest in de stad: #jebentnietalleen.

Weet je, ik heb er dit jaar vrienden bij. Hiervoor moest helaas eerst iemand overlijden. Ik heb ze leren kennen als ontzettend lieve mensen die hun laatste euro nog uitgeven aan een kerststuk op het graf van mijn geliefde schoonzus, terwijl ze nog geen euro hebben om aan hun kont te krabben! Kijk dat is nou naaste liefde.

Eerste kerstdag vier je met je familie en tweede kerstdag ook
Dat hebben we dus ook gedaan. Samen hebben we gegeten bij pa en ma, de portemonnee opengetrokken, alles uit de kast gehaald om samen te zijn. Samen “kerst” te vieren. Natuurlijk was het gezellig, hebben we heerlijk zitten eten. De kinderen hebben zich vermaakt, pa en ma groos dat hun dochter, schoonzoons en kleinkinderen er waren en dat we ook een gezin mochten uitnodigen omdat zij anders niemand hebben. En dan zie ik daar ook het verdriet. Tweede kerstdag vierden we bij mijn moeder, mijn dochters, vriendin, schoonzoon en ex-vrouw waren er ook. Mooi dat het allemaal kan natuurlijk.

Het is zwaar!
Het is feest… was het maar waar! Ik heb nog nooit zo een moeilijke kerst gehad. Mijn zwager die zich terugtrok, letterlijk de gang in vluchtte, in tranen. Logisch, hij is zijn vrouw verloren, pa en ma hun dochter, mijn vriendin haar zus en ik mijn schoonzus, zo oneerlijk. En toch waren we samen. Ik mag hem dan troosten, even bijstaan, een knuffel geven, maar zijn verdriet neem ik nimmer weg. Het kan niet en sterker nog:het mag niet. Hij zal verder moeten gaan zonder vrouw. In mijn vorige column schreef ik al dat de zin “je bent niet alleen” nonsens is! Je bent wel alleen, alleen met jouw verdriet, alleen met jouw gedachte, alleen! Ondanks mensen om je heen.

En dan kijk je televisie
Kerstfeest in de stad, een mooi programma, goed in elkaar gezet, mooie productie, echt een gelikt programma. Prachtige verhalen, mensen die er zitten om wat dingen in elkaar te knutselen of achter een naaimachine. Het zal allemaal wel. Neemt dit iets weg van datgene dat je mist? …

Leeg huis
Het neemt niets weg! Het vult een lege ruimte misschien, het verdrukt een plek waar eigenlijk verdriet zit voor even naar de achtergrond. Maar het neemt de gedachte van het gemis niet weg, want als dat uurtje knutselen, die pannenkoek eten, dat bakje koffie voorbij is ga je weer naar huis, net als kerstavond vieren met familie is het even een moment van gezellig samenzijn. Daarna kom je weer thuis in een leeg huis. Natuurlijk, kinderen (in het geval van mijn zwager) moeten naar bed. Ik heb mijn vriendin nog, maar verder is het leeg. De mensen die ons ontvallen zijn komen nimmer terug. En dan is er jaren geleden een koning geboren, Hij brengt het goede nieuws…

Kerstfeest is geboren
In de Bijbel werd er nimmer over een kerstfeest gesproken. Het is een verzinsel van de mens, we moeten blijkbaar met zijn allen de geboorte herdenken, immers Hij is ook gestorven, dus je viert geen verjaardag meer, maar je herdenkt de geboortedag. Dat doen wij dus ook massaal, boom, lichtjes, eten en nog meer en ‘Kerstfeest in de stad’, om Maassluis weer even in beeld te brengen, om te laten zien hoeveel goede bedoelingen er zijn. Maar wat is er morgen van over? Kijken we dan nog om naar dat gezin dat het moeilijk heeft? Zamelen we volgende week ook weer eten in voor de mensen bij de voedselbank, of was dat eenmalig, om met de kerst een goed gevoel te hebben? Maar wat doen wij met de overige dagen van het jaar?

Fuck it met je kut kerst!

Alvast een gelukkig nieuwjaar…