MAASSLUIS | In de afgelopen zomer tijdens “Theater aan je deur” in De Vliet bracht toenmalig stadsdichter Jelle Ravestein een gedicht ten gehore aan Toon van den Berg. Hij heeft het op het lijf van Toon geschreven. Afgelopen zondag overleed Toon, de meeste bekende patatman van vroeger in Maassluis.

Toon van den Berg

 

Toon aangevend

Wat kun je verhalen over iemand die al vijfennegentig jaar leeft
en die altijd praatjes en oog voor vrouwelijk schoon heeft?

Beginnen bij zijn Zaandamse jeugd? Het is eigenlijk onbegonnen werk.
Deze oudste van vier kon leren, maar toont zich al snel een vlerk

Hij werkte als veertienjarige, was gezond en geen enkele dag ziek
Toen hij geld moest verdienen in een ‘koude kolere stinkende kistenfabriek’

In de oorlog wist hij te ontkomen; de oproep om te dienen vond hij niet fijn,
De Duitsers keurden hem goed maar hij vertrok doodleuk per trein

Er zijn nog meer heikele ontsnappingen: in Vlaardingen door rechtsomkeert te lopen
In de hongerwinter door bittere kou moest hij het bijna met de dood bekopen

Maar Toon overleefde en ging aan de slag; vond in Maassluis een vrouw en een huis
Hij werkte voor opa in Rotterdam en werd door hem visboer te Lier en Maassluis

In ‘Sluis had hij menige standplaats in de buurt van de haven
waar hij met zijn vrouw Marie zich in de patatbranche begaven

Zij werkten alle dagen voor hun brood en maakten samen lange dagen
Met altijd een lach en een praatje. Zij deden hun werk zonder te klagen

Ook na zijn pensioen bleven zijn genieten van hun vakanties in Spanje
Marie en Toon, steeds hetzelfde hotel; zij bleven bescheiden zonder franje

Toon verloor zijn Marie in 2007 en was ontredderd, verslagen
Hij wist het niet meer en moest toen om hulp gaan vragen

Nu Toon zo slecht ter been is, komt hij minder vaak buiten de deur
maar is hij op pad dan lacht hij veel en praat als een echte charmeur

Hij verblijft in de Vliet en wil mee verhuizen binnenkort
in de overtuiging dat het voor hem de laatste verhuizing wordt.

© 6-7-2020 Jelle Ravestein – stadsdichter van Maassluis

 

naschrift:

Helaas heeft Toon die laatste stap niet meer mogen maken. Hij moge rusten in vrede na zo een arbeidzaam leven

Hoofd Redactie

Hoofd Redactie

Hoofdredactie van Maassluis.Nu | Verzorgt berichtgeving die niet onder een specifiek redactieteam valt

5 Reacties

  1. Marja Gerkema
    1 januari 2021 at 13:25

    Lieve Toon. Je zag zo tegen de verhuizing op. Want dan zou je het uitzicht zo missen.Die heb je niet meer mee hoeven maken. Ik ga je missen met je vele verhalen, je grapjes en zelfs je geklaag. Rust zacht.

  2. Yvonne Boeckx
    1 januari 2021 at 11:25

    De stoel bij het raam is leeg.
    Wanneer ik langs liep zwaaide ik naar Toon. Hij herkende mij altijd aan mijn auto als ik parkeerde bij de Vliet, klaar om te zwaaien naar elkaar. Ook in een lijkt wel ver “voor de Corona” periode, wanneer we met onze kleinkinderen mijn moeder bezochten op vrijdag, zwaaide de kleintjes altijd naar “opa Toon”.
    Toon met zijn geweldige humoristische verhalen en zo oud als hij was altijd oog voor het vrouwelijke schoon.
    De stoel bij het raam is en blijft leeg.

  3. Aad Rieken
    31 december 2020 at 11:50

    “Toon-tje Hoger!”

    Tot aan mijn pensioen was het regelmatig de vraag van Marie de vrouw van Toon,
    Aad wanneer heb je weer tijd om te behangen, voor jullie maak ik altijd tijd zei ik dan.

    Ik was er kind aan huis in hun woning aan de haven en in de cafeteria er schuin t/o ,
    en heb er heel wat voetstappen achter-gelaten het was altijd gezellig.

    Toon was ook een Feyenoord supporter, hij werd ook wel Toon Feyenoord genoemd.

    “Moge Hij Rusten In Vrede!”

  4. w.bakker-ouwerkerk
    31 december 2020 at 11:15

    Ik ging altijd broodjes hamburger bij hem halen , waren zo lekker. Af en toe zag ik hem in de Vliet en altijd was hij vriendelijk en charmant . Hij heeft een prachtige leeftijd gehaald.

  5. B Smoor
    31 december 2020 at 10:33

    Weet nóg goed dat ik vroeger wel eens een patatje bij hem ging halen. Ga je mee naar toontje en voor je het wist zat ik al op me fietsje. Richting het oude patattentje. Altijd gezellig een praatje een bijzonder mens. Iemand die kleur gaf aan Maassluis.