MAASSLUIS | De schrijfwedstrijd van bibliotheek De Plataan keverde weer een aantal mooie verhalen op. In de komende dagen plaatsen we de verhalen van de 3 prijswinnaars en van de schrijfster met een eervolle vermelding.
Marije Buitelaar (Maasland) schreef onderstaande verhaal, dat een eervolle vermelding kreeg.
Een zomerse dag – in de Vlietlanden…?
Piepend komt haar fiets tot stilstand. Het knerpende geluid lijkt op een protest tegen de zware vracht op het kwetsbare frame. En dat allemaal onder de brandende zon. Zelf tilt ze ook haar hoofd omhoog; dankbaar voor het minimale zuchtje wind wat met haar haren speelt. Lang wordt deze verkoeling haar niet gegund; snel moet ze de fiets vastgrijpen. Haar dochter maakt zich los van haar moeilijke zit achterop de bagagedrager. Haar beide beentjes heeft ze uit de fietstassen gewurmd, nu springt ze met haar slippers in de stoffige kiezels. Bij hun vertrek had ze op het laatste moment nog een handdoek onder de snelbinders gebonden. Ondanks deze verzachtende omstandigheden had haar dochter zich tijdens de rit uitvoerig laten horen. Ze heeft de leeftijd om zelf te fietsen, ze gaat tenslotte al naar groep 3. De portemonnee is echter te smal om een fiets voor haar te kopen. Zolang de het dagelijkse leven binnen loopafstand is, maakt ze haar dochter nog maar niet wijzer.
Een nijdige fietsbel onderbreekt haar gedachten. Een strak uitziende wielrenner nadert met hoge snelheid en belt nogmaals voor een vrije doorgang. Gewaarschuwd kijkt haar dochter om en springt naast het asfalt. De man trapt voorbij. Ze moet de neiging onderdrukken om haar tong uit te steken tegen de rug in het strakke pak vol sponsoren. Wat bezielt hem om zich zo in te spannen met deze temperaturen? Maar ook andere fietsers passeren haar moeiteloos in hun klim naar de top. Waar zij op de eerste helling al strandde, schakelen de elektrische fietsen nog een tandje bij om ook de tweede etappe te overbruggen. Eenmaal op het hoge bruggetje laten ze zich weer in volle vaart aan de andere kant naar beneden dragen.
Nu haar dochter niet meer achterop zit, is het eenvoudiger om met de fiets aan de hand de brug op te lopen. Op het hoogste punt is ze onder de indruk van het kabbelende water. Niet alleen onder haar, maar ook naast haar. Links in een romantische vaart; rechts als een uitgestrekte waterdeken.
Op het water kolkt een heel andere wereld. Er vaart een diversiteit aan boten voorbij. Grote boten laten van zich horen met luide muziek, kleine bootjes worden bestuurd door blotige mannen in gezelschap van hun zonnebadende vrouwen. Een fanatieke vader probeert zijn gezin met een roeiboot naar de overkant te roeien. De kinderen ingesnoerd in zwemvesten. En in de hoeken en gaten van het vertier zoeken ganzen en eenden hun eigen koers.
‘Mama!’ Zo snel als haar slippers haar laten rennen, stormt het meisje op haar moeder af. ‘Kijk eens wat ik heb gevonden!’ Haar plakkerige vingers omklemmen een blinkende schijf. De koning weerspiegelt in het zonlicht én in de ogen van haar dochter. Mam, dit is toch een euro? Hij lag daar onder de bankjes. ‘Mag ik hem houden?’ De trots van haar dochtertje weerhoudt haar er deze keer van om de verliezer na te zoeken. Ze gunt haar dochter de rijkdom. Bovendien is het te warm.
Honderduit praat haar dochter over haar gevonden schat. Wat kan ik hiervoor kopen? Ik wil graag rolschaatsen of snoep. Kunnen we nu naar de winkel? Het meisje laat zich betoverd meevoeren naar de bankjes, waar haar moeder neerploft op een lege plek. Om hen heen zitten en staan veel mensen met evenveel fietsen. Een verdwaalde hardloper trekt bekijks met zijn fanatieke inspanning. De mensen komen in beweging als de pont aanmeert. Over de loopplank druppelt de boot leeg. Nieuwe toeristen wachten hun beurt af.
Op het bankje komt ze tot rust. De zachte stemmen om haar heen, de wuivende rietpalmen, de vergezichten over de polders tot Delft en Vlaardingen. Ze voelt haar lichaam eindelijk ontspannen.
Die ochtend was er weer die felle discussie met haar kind. Stampvoetend had ze haar moeder aangekeken. Al weken dramde ze over vakanties; naar verre landen, met een vliegtuig, ijsjes eten en in een tent slapen. Klasgenoten staken elkaar de ogen uit met luxe bestemmingen, exclusieve cruises en all-in resorts. Ze kon niet meepraten over Franse campings, Spaanse stranden, onbewoonde eilanden. Laat staan een zompige tent in Brabant. Ze is te jong om de protserige verhalen van haar klasgenoten te nuanceren. Zij is jaloers én zij heeft een knagend hart. Nadat de storm was opgetrokken, waren ze gaan fietsen. Samen het hoofd luchten, naar ergens anders dan thuis. Dan was er vanavond tenminste weer een vakantiedag om.
Mama, is dat een cruiseschip? Verbaasd volgt ze de blik van haar dochter. Ze twijfelt even over haar antwoord. Het cruiseschip blijkt de veerpont, die zijn ronde weer opnieuw begint. Kunnen wij ook meevaren? Zonder de antwoorden af te wachten, stuift haar dochter op de stuurman af. Ze voelt haar hart weer samenknijpen voor de naderende teleurstelling. Mama, kom, snel, ja ook de fiets. We kunnen mee naar Parijs en het kost maar één euro. Ik heb al betaald!
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.