Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Meer dan 200 optredens in 14 steden door heel het land. De Bevrijdingsfestivals zijn al meer dan 30 jaar een begrip in Nederland. Samen vieren we onze vrijheid.
Tot zover het goede nieuws over de levenden.
De vrijheid vieren we op 5 mei de hele dag, de doden herdenken we 2 minuten. Even stilstaan bij de doden. Met een beetje geluk kijkt men naar de anderhalf uur uitzending vanaf de Dam of vanaf de Waalsdorpervlakte, en heel misschien daarna naar een documentaire of een film over WO II.
We kunnen vaststellen dat de gevallenen steeds verder wegzakken uit ons collectieve geheugen. De dwang van een officiële herdenking houdt de herinnering kunstmatig in leven. Jaren geleden werd er al gesleuteld aan de ‘doelgroepen’. Steeds breder wordt het getrokken: we herdenken ook de soldaten die zijn gevallen tijdens een missie in oorlogsgebieden elders, en de gevallenen in de vroegere koloniale gebieden. Er zijn inmiddels geluiden om nog verder te gaan.
Het probleem hierbij is dat de afstand tot de gevallenen door het verstrijken van de tijd onvermijdelijk steeds groter wordt. Daar komt dan bij dat het aantal te herdenken groepen gevallenen steeds groter wordt, terwijl de gemiddelde mens er geen enkele associatie -laat staan gevoel- bij heeft.
Het meest wrange vind ik dat op de scholen de geschiedenislessen maar kort stil staan bij de toch zeer bepalende periode van 1933-1950. Die periode zakt weg uit de belangstelling. Waar we van dat deel van de geschiedenis veel zouden kunnen leren, zien we dat deze steeds meer gemarginaliseerd raakt.
De grootste les die we zouden kunnen opdoen is: er bestaat geen permanente vrede. Oorlogen blijven bestaan.
Sinds 2013 zijn er wereldwijd meer dan 100 oorlogen begonnen en ongeveer de helft daarvan is nog steeds gaande. Waaronder de oorlog in Jemen, Syrië, Oekraïne, Soedan en Somalië. Misschien moeten we daarom vandaag met die ellende in gedachte toch maar heel intens genieten en de vrijheid vieren. Voor je het weet zijn wij hem kwijt.
Lang leve de gevallenen … in onze herinnering.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 142 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.