Column: Fenacolius

Deze week viel het speciale 400 jaar Maassluis-magazine op de mat. Het heuglijke historische jubileum moet worden gevierd, en het magazine staat dan ook bol van de concerten, koren, braderieën, quizzen, optochten, exposities, toespraken, sportactiviteiten en meer. Best leuk. En reclame, heel veel reclame, want zonder een menigte sponsors kan zo’n feest natuurlijk nooit doorgang vinden.

Voor een dominee is het leuk om te lezen dat de grote kracht achter de verzelfstandiging van Maassluis een dominee was: Fenacolius. Vandaag de dag is Maassluis geen domineesstad meer. Hoewel ik er toch nog wel een paar ken, verspreid over de verschillende kerken in de stad.

Eén van de dominees is Gerrit van Dijk. Al heeft hij niet zoveel aanzien als ooit Fenacolius, toch zit hij in het Comité 400 jaar Maassluis. De thema’s cultuur & historie zijn de aandachtspunten waar hij zich op richt. Tenminste, dat zo staat het in het magazine. In werkelijkheid zit hij er vooral namens de kerken in. Maar dat staat er niet bij, want stel je toch eens voor dat het eens zou lijken alsof de kerken worden voorgetrokken in Maassluis.

Die houding past in een bredere tendens, die ook in de gewone Schakel te observeren is. Het kerknieuws is drastisch ingekort, en het valt niet mee om een stuk geplaatst te krijgen. Nu denk je misschien dat er belangrijker nieuws is, maar de Schakel van vorige week vroeg wèl uitgebreid aandacht voor de verhuizing van een parfumerie, Moederdag Bon-bonnetjes, en de komst van de zoveelste woonwinkel die gewoonlijk geen vijf jaar standhoudt in het centrum van de stad.

Het christelijke verleden van Maassluis is lastig, en we kunnen maar het beste doen alsof het er niet is. Anders schoppen we nog iemand tegen het zere been. Behalve natuurlijk dominee Fenacolius. Die kunnen we moeilijk negeren.

Martijn van Leerdam