Column(103): Wie is de Mol

Niet iedereen is fan van Wie is De Mol. Toch is dat een mooi programma voor de liefhebbers van de menselijke psychologie. Je ziet hoe mensen een rol kiezen en buiten hun natuurlijke wijze van reageren treden. Alles voor het doel dat zij voor ogen hebben.

Dat spel – want dat is het toch feitelijk – kun je terugzien in het dagelijks leven. Althans als je objectief hebt leren kijken.

Ik noem een paar voorbeelden:

Politici op landelijk niveau zodra ze lijsttrekker zijn.

Personen die minister worden of staatsecretaris.

Als we goed kijken, zien we dat de meeste mensen een rol aanmeten en zich daardoor buiten de eigen kernwaarden qua handelen laten verleiden. Zo heb je ook mensen die zich laten forceren tot acties die ze in het persoonlijk leven nooit zouden ondernemen. Althans niet in het moment. Geef ze daarom de tijd en ruimte om zelf te detecteren wat echt nodig en integer is, maar dat lukt veelal niet, omdat de anderen dat weer niet kunnen afwachten. Zo zijn er voortdurend spanningsvelden tussen wat moet en wat er (nog niet of te laat) gebeurt.

Ik blijf deze keer weg van de lokale politiek. Daar valt héél veel over te bekritiseren, maar dat laat ik over aan andere columnisten.

Ik houd het bij één observatie: De CDA is de verliezende kandidaat, de VVD is de mol en de PvdA is de winaar.

Waarop ik dat baseer? Dat zien we op termijn. In maart 2026.

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia