Soms betrap ik mezelf erop dat ik tijdens het journaal mijn hoofd schud. Niet uit arrogantie of betweterigheid, maar uit een mengeling van verbazing en zorg. Beelden van protesten, oorlog, polarisatie — het lijkt alsof de wereld almaar vuriger wordt, alsof we vergeten zijn hoe het is om in vrede te leven. En dan denk ik: weet men nog wat het betekent om géén oorlog te hebben?
Ik ben een babyboomer. Geboren in 1956, tien jaar na de Tweede Wereldoorlog, in een Nederland dat opkrabbelde uit de puinhopen. Mijn ouders keken niet achterom, maar vooruit: de toekomst zou beter worden. En dat werd zo. Onze generatie had de wind in de rug. We groeiden op met optimisme, betaalbare woningen, gratis studeren, economische bloei. We leerden dat vrede iets vanzelfsprekends was. Geen bommen, geen bezetting, geen schaarste. Alleen de verhalen van onze ouders herinnerden ons eraan hoe het anders kon zijn.
Ik herinner me hoe mijn moeder in stilte luisterde naar het luchtalarm op de eerste maandag van de maand. Ze had geen woorden nodig; haar blik sprak boekdelen. Voor haar was dat loeiende geluid geen test, maar een echo uit een verleden dat nooit écht weg was. Voor mij was het slechts een irritant gehuil dat je negeerde. Wat wist ik nou van angst? Van onzekerheid over morgen?
We hebben, als mijn generatie, veel gekregen. En daar zijn we misschien iets te nonchalant mee omgegaan. We hebben geprofiteerd van groei zonder de schaduw van geweld. Natuurlijk hebben we onze zorgen gehad — de Koude Oorlog, de oliecrisis, de atoombom — maar het bleef abstract. De echte gruwel lag buiten onze grenzen of in de geschiedenisboeken.
En nu, zoveel decennia later, zie ik hoe jonge mensen opgroeien in een wereld waarin vrede geen zekerheid meer lijkt. Er woedt oorlog op Europees grondgebied. Oekraïne is geen abstractie; het is realiteit. De spanningen in het Midden-Oosten blijven koken, democratie staat onder druk, en populisme graaft loopgraven waar vroeger bruggen lagen.
Wat mij zorgen baart, is niet alleen de aanwezigheid van conflict, maar het ontbreken van waardering voor vrede. Want vrede is niet enkel de afwezigheid van oorlog. Het is een actieve toestand van respect, dialoog, geduld. Het is kiezen om te luisteren in plaats van te schreeuwen. Te verbinden in plaats van te polariseren. En precies dat vermogen lijkt te verdwijnen in de echo van de digitale meningenoorlog.
Tegelijkertijd wil ik niet zuur zijn. Mijn kleinkind van twaalf vroeg me laatst: “Opa, wat is eigenlijk vrede?” Een simpele vraag, die me raakte. Want het feit dat ze die vraag stelt, bewijst dat de generatie van nu nieuwsgierig is. Niet afgestompt, niet verloren. Alleen misschien een beetje stuurloos in een wereld vol prikkels, korte lontjes en algoritmes.
Misschien is dat onze taak, als boomers. Niet om te preken, maar om te herinneren. Niet om te klagen over “de jeugd van tegenwoordig”, maar om de verhalen door te geven die niet meer vanzelfsprekend zijn. Over hoe kostbaar het is om vrij te zijn, om het oneens te mogen zijn, om niet bang te hoeven zijn voor de nacht. En hoe fragiel dat alles is als je het als vanzelfsprekend beschouwt.
Ik geloof in deze generatie. In hun idealisme, hun strijd voor klimaat, inclusie, rechtvaardigheid. Dat zijn óók vredesdaden, al zien ze dat zelf misschien nog niet zo. Ik zie jongeren die vechten voor wat ze belangrijk vinden, en dat is hoopgevend. Alleen: laat het geen strijd tégen alles worden, maar vóór iets. Vrede moet je voeden. Met nuance, met rust, met het lef om ook stil te zijn.
Dus laat dit mijn wens zijn voor de toekomst: dat we met z’n allen weer leren wat vrede werkelijk betekent. Dat we beseffen hoe zeldzaam het is om te leven zonder angst, zonder onderdrukking, zonder honger naar macht. En dat we, jong en oud, beseffen dat vrede geen erfenis is die vanzelf blijft bestaan — het is een keuze, iedere dag opnieuw.
En misschien, heel misschien, dat we dan op een dag opnieuw kunnen luisteren naar het luchtalarm op maandag. Niet met angst, niet met onverschilligheid, maar met dankbaarheid. Omdat het stil blijft daarna. Omdat het ons eraan herinnert hoe bijzonder het is dat we in een land leven waar het alarm een test is, en geen werkelijkheid.
Ik kijk om me heen en knik. Niet uit berusting, maar uit hoop. Want zolang er vragen zijn als “Opa, wat is vrede?”, is er toekomst.
Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 196 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
8 Reacties
Gisteren in Scheveningen…..
3e en 4e generatie allochtonen; nog steeds in de slachtofferrol. Breken hun eigen wijken af, bevuilen hun eigen nesten. Maar ook; breken andermans wijken af en bevuilen nesten van anderen. Ze kunnen niet, ze willen niet..verloren generaties.
Ha, begrip, toenadering, verbinding, kwetsbare jongeren, complexe problematiek, stageplekken, discriminatie, achterstand, islamofobie, toekomstperspectief, dialoog. Ik denk dat ik de bingokaart in no time vol heb tijdens een debat over dit probleem…sorry, topic.
En Oja, ‘Jongeren’ is toch een eufemisme voor een bepaalde etnische groep als je de afkomst niet wilt vermelden?
En weer een fijne dag gewenst.
Beste Moderator,
Off topic?🤔
Allereerst, mag ik aannemen dat u denkt dat ik een moslim ben gezien de “vriendelijke” wens van U?
Dan mijn inbreng, deze heeft JUIST alles te maken met oorlog, sirenes en 4 en 5 mei.
En Import is armoede en achteruitgang. Maar goed… we hebben er voor gekozen dat alles naar de kloten mag gaan… en deze import gaat dat voor ons waarmaken.
So it begins…zwarte piet was de eerste traditie die sneuvelde, we kregen een lentefeest, Kerstfeest werd ook al enigszins verkracht, vuurwerk is de volgende, en dan nu maar 4 mei.
Maar aan het wereldvreemde islamitische ramadan en het super ongezonde Suikerfeest, daar word door onze overheid/politie, kranten(Parool) en ik neem aan ook door maassluis.nu veel aandacht aan besteed.
Wat een ongelofelijk schijtland begint dit te worden. Als ze 4 mei gaan inschaffen of de “slachtoffers van Gaza” gaan toevoegen wordt het hoogtijd om te vertrekken.
Verder wens ik u veel Liefde toe en moge Jezus Christus u belonen met een liefdevol hart.
Ik spreek u misschien nog wel in de hemel over dit topic.
Of is de moderator soms stiekem een moslim?
Dan boft u met de verzonnen 72 maagden waar u over mag beschikken…hopende dat er geen minderjarige tussen zit.
En weet u wat…blokkeer mij maar want ik vind dit veel te eng worden…..want Allah, mij belonen met en liefdevol hart brrrrrrrrrrrrrrrrrrr.
Verder ben ik er nu wel achter gekomen dat Maassluis.nu geenzins tegen islamkritiek kan.
En zich beter voelen en voordoen is irritant wist u dat?
En ja ik ken de onzin over Mohamed die o.a. op Wikipedia staat gekalkt.
Fijne vredige avond gewenst.
Aameen, leest u vooral ook Al Infitaar
Extraatje voor de moderator zoals hij/zij zich noemt….
Weet u, Druzen zijn zeer gerespecteerde soldaten bij de IDF in Israel. Goed volk. In Libanon en Syrië hebben ze te lijden onder Hezbollah en jihadisten. Onder Assad zullen ze weinig last/geen gehad hebben.
Israël houdt ze in Syrië nu een paraplu boven het hoofd, op eigen kosten, maar ook voor de families in Israel. Ik begrijp dat Ahmed Hussein al-Sharaa heel Syrië wil besturen onder ZIJN ideeën van leiderschap (= die van Assad) maar misschien moet hij het land gewoon opdelen? Ieder zijn ding? Overheid is voor het volk, die hoort geen religie/leefwijze op te leggen (he bah wat westers..)
U bent hardleers. U reageert voortdurend OFF TOPIC met al uw ISLAMHAAT.
De redactie had mij al gewaarschuwd.
Ik geef u nog 1x een kans, anders volg ik hun advies
“Notoire haters kun je beter blokkeren dan het nodeloos laten escaleren”
Ik wens u veel Liefde toe en moge Allah u belonen met een liefdevol hart
Ah, nu zijn de Druzen de sjaak….
Iedereen mag onderdrukt of vermoord worden door islamisten en quasi-islamisten, joden voorop, jezidi’s ertussen, druzen erachteraan, het maakt de deugkneuzen niets uit. Alles in naam van tolerantie en inclusie.
De deugkneuzen staan er nog net niet bij te juichen.
Was er maar een vaccin tegen godsdienst waanzin. Met blusvliegtuigen uitstorten boven het Midden-Oosten.
En wij verlenen die moordenaars en potentiele moordenaars hier asiel, tijdbommen.
Je maakt me niet wijs dat Soennieten hier in Nederland ineens handen schudden met Druzen.
Kreeg je die waanzin maar uit die hoofden.
Niet dat het mohammedanisme geen probleem is, maar dat is niet het enige. Als je te veel mensen van een andere cultuur binnenlaat, komt die cultuur ook hierheen. Neem bijvoorbeeld Antillianen, daar hebben we ook niet alleen maar plezier van.
Maassluis is er gelukkig nog van …..
Maar ook komen deze problemen steeds dichterbij…..geheid.
Dus verbinding….hou toch op man.
Wij schatten uw reactie bij deze column op waarde: gering tot nihil
”Beste (slechte) wereldlei(j)ders!”
Ik heb voor jullie een heel goed plan
van 8 tot 12 Mei ‘Staakt Het Vuren’
maak daar heel snel ‘Voor Eeuwig Van’
”Dat Zou Werelds Wezen!”
#Weesleidergeenlijder!