Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Gevoelig onderwerp, maar daar mag over geschreven worden, niet waar. Maar zoals ik altijd zeg, gewoon lezen, niet op je achterste poten gaan staan. En er is geen behoefte aan reacties als linkse of rechtse politiek. Gewoon realistisch lezen.
Nederland… waar vele vluchtelingen, door omstandigheden waarin ik mij niet eens in kan verplaatsen, trachten een status te krijgen om hier te mogen verblijven. Werkelijke vluchtelingen maar ook de zogeheten gelukszoekers. In ons land waar opvangfaciliteiten wellicht niet altijd optimaal zijn, maar waar velen mensen hun best doen om een veilige plek te creëren. Ons land is te klein om het te grote aantal vluchtelingen op te vangen, hoe je het wendt of keert. Het aantal asielaanvragen is met 40% toegenomen in 2022, aldus het CBS, 8% meer na-reizigers dan in 2021. Een aantal van 46.000 personen in 2022. Ieder jaar een stad als Ridderkerk of Veldhoven…
In dit aantal zijn vanzelfsprekend niet de Oekraïners meegeteld. De prognose betreft dat Oekraïners die op de vlucht zijn en in ons land verblijven, is bijgesteld naar 120.000 in 2024. Een stad zoals Maastricht of Leiden. Waarvan de verwachting is dat velen niet op korte termijn of helemaal niet terug zullen keren.
We moeten bouwen om in de behoefte van de huidige bevolking te voorzien.
We moeten ook bouwen voor statushouders en Oekraïners. Maar bouwen om iedereen onder te brengen is uiteindelijk niet te bewerkstelligen. Dat grote aantal onderbrengen is niet haalbaar bouwtechnisch, financieel, qua onderwijs, qua zorg enzovoort. Een taak waar velen landen mee worstelen. Het zijn gewoon feiten, helaas.
Eind maart lees ik dat tientallen statushouders een flexwoning weigerden in Rijswijk. Maar allereerst ook weigerden uit het hotel te gaan waar ze verbleven en naar de rechter stapten om hun gelijk te krijgen. 31 contracten werden niet getekend. Mag ik dan, als ik dit lees, diep zuchten van ongeloof. In de media is hier weinig tot geen aandacht aan besteed om vooral geen “negatief” sentiment op te roepen.
Als ik dan een vluchteling hoor praten dat hij bij aankomst een woning had verwacht en niet een tent waarin dieren thuishoren, dan moet ik ook diep zuchten van ongeloof. Ik zou bijna zeggen, jongeman met je iPhone, je bent toch gevlucht? Dan zou je denken dat alles wat je aangeboden krijgt je tot tevredenheid zou stemmen. “Nee. Het viel erg tegen”.
Wellicht is het een kleine groep welke er zo in staat… maar toch.
Des te bozer werd ik over het bovenstaande na het lezen van het verhaal van Simon uit Maassluis (schakel 30 maart jl.) die in een zeecontainer woont in Vlaardingen. De kop van het stuk was: “Ik denk dat er meer van deze projecten nodig zijn”. Een knul naar mijn hart, met beide benen op de grond en roeien met de riemen die hij krijgt aangereikt. Natuurlijk kan het beter, maar hij is tevreden met wat hij heeft, gewoon tevreden op dit moment. Complimenten Simon.
Als dan een statushouder een flexwoning weigert, een vluchteling had verwacht gelijk een woning te krijgen, dan denk ik echt zijn jullie nou helemaal gek geworden? De wereld op zijn kop. Ik zou bijna zeggen hoe durf je als statushouder of vluchteling, hoe ondankbaar ben je. Waar kom je vandaan om dit te weigeren? Ben je vergeten dat je uit een oorlogsgebied komt?
In 2021 gaven 900 duizend, ja je leest het goed, 900 duizend mensen aan moeite te hebben een passende woning te vinden, dus te willen verhuizen. Jongeren die thuis wonen en alleenwonenden onder de 40 jaar (totaal 25%) gaven aan wel te wíllen verhuizen maar niet te kúnnen verhuizen. Vele duizenden mensen, alleen al in Rijswijk, wonen met kleine kinderen in te (kleine) portiekwoningen en kunnen niet aan een passende woning komen. Tja, krapte op de woningmarkt.
Er leven in Nederland heel veel daklozen op straat die zonder dat ze daar schuld aan hebben hun huis zijn kwijt geraakt. Denk aan een scheiding, ruzie met je ouders, kortlopend huurcontract enz. Dan benoem ik nog niet het aantal mensen dat door andere oorzaken geen dak boven hun hoofd hebben.
Wist je dat er momenteel 32.000 daklozen zijn waaronder vele vele duizenden jongeren… ik denk dat deze jongeren blij zouden zijn met een flexwoning, toch?
Mag ik dan het woord ondankbaar gebruiken?
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 581 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
3 Reacties
Nieuwe demografische berekeningen van de Verenigde Naties schetsen een ontluisterend beeld. De vruchtbaarheidscijfers zijn ver beneden peil en vooral de westerse wereld stevent af op een totale demografische ineenstorting.
Voor de instandhouding van een bevolking is een geboortecijfer van minimaal 2,1 kinderen per vrouw vereist. Tegenwoordig woont zo’n twee derde van de wereldbevolking in landen met een negatief geboortesaldo.
Ook in Nederland zijn de geboortecijfers al decennia dramatisch. Sinds medio jaren zeventig blijft het geboortecijfer ver onder de 2,1. Dezelfde trend is zichtbaar in de rest van West-Europa, zoals in Frankrijk, Duitsland en de Scandinavische landen.
Al voor de oorlog tussen beide landen worstelden Rusland (1,6) en Oekraïne (1,6) met krimpende bevolkingen. Het sneuvelen van honderdduizenden – hoofdzakelijk jonge – mannen, versnelt die demografische implosie.
In Zuid-Europa staat het er eveneens slecht voor. Met de huidige geboortecijfers aldaar dreigen volkeren als Portugezen (1,4), Spanjaarden (1,3) en Italianen (1,2) van de aardbodem te verdwijnen. Overigens vergrijzen andere delen van de ontwikkelde wereld sneller: in Azië spannen Singapore (1,1) en Taiwan (1,1) de kroon. Dergelijke cijfers houden in dat bijna elke nieuwe generatie vruchtbare vrouwen is gehalveerd ten opzichte van de vorige.
Vrijwel alle westerse landen pogen de bevolkingskrimp te bestrijden middels migratie. Dat is ook de enige reden voor de aanzienlijke bevolkingsgroei in die landen, waaronder Nederland. Toch biedt immigratie geen soelaas, want immigranten vergrijzen ook. Vanuit dat oogpunt zou er een nieuwe groep immigranten nodig zijn om de vergrijsde groep te vervangen. Het Westen bevindt zich dus in een negatieve spiraal, zonder eind in zicht. De welvarende (blanke) mens sterft uit. Gepland ….. ?
Marcel Thomassen.
Nieuwe demografische berekeningen van de Verenigde Naties schetsen een ontluisterend beeld. De vruchtbaarheidscijfers zijn ver beneden peil en vooral de westerse wereld stevent af op een totale demografische ineenstorting.
Voor de instandhouding van een bevolking is een geboortecijfer van minimaal 2,1 kinderen per vrouw vereist. Tegenwoordig woont zo’n twee derde van de wereldbevolking in landen met een negatief geboortesaldo.
Ook in Nederland zijn de geboortecijfers al decennia dramatisch. Sinds medio jaren zeventig blijft het geboortecijfer ver onder de 2,1. Dezelfde trend is zichtbaar in de rest van West-Europa, zoals in Frankrijk, Duitsland en de Scandinavische landen.
Al voor de oorlog tussen beide landen worstelden Rusland (1,6) en Oekraïne (1,6) met krimpende bevolkingen. Het sneuvelen van honderdduizenden – hoofdzakelijk jonge – mannen, versnelt die demografische implosie.
In Zuid-Europa staat het er eveneens slecht voor. Met de huidige geboortecijfers aldaar dreigen volkeren als Portugezen (1,4), Spanjaarden (1,3) en Italianen (1,2) van de aardbodem te verdwijnen. Overigens vergrijzen andere delen van de ontwikkelde wereld sneller: in Azië spannen Singapore (1,1) en Taiwan (1,1) de kroon. Dergelijke cijfers houden in dat bijna elke nieuwe generatie vruchtbare vrouwen is gehalveerd ten opzichte van de vorige.
Vrijwel alle westerse landen pogen de bevolkingskrimp te bestrijden middels migratie. Dat is ook de enige reden voor de aanzienlijke bevolkingsgroei in die landen, waaronder Nederland. Toch biedt immigratie geen soelaas, want immigranten vergrijzen ook. Vanuit dat oogpunt zou er een nieuwe groep immigranten nodig zijn om de vergrijsde groep te vervangen. Het Westen bevindt zich dus in een negatieve spiraal, zonder eind in zicht. De welvarende (blanke) mens sterft uit. Gepland ….. ?
Marcel Thomassen.
Column is oké, maar eigenlijk een herhaling waar de meeste Nederlanders al van op de hoogte zijn.
Hebt u wel eens gezien dat Eric van de Burg altijd een beetje lacht, als er over de ellende van asielzoekers gepraat wordt, moet u maar eens opletten, is bijna Ruttiaans. Trouwens, Jetten vind dat ook nodig en doet dat dan ook.
Eric van de Burg lacht dan vooral smalend. Een beetje op dezelfde manier wanneer een kind enthousiast een verhaal verteld en de ouder zoiets heeft van “jaja, het zal wel…”, het dus geen moer interesseert en vervolgens over gaat tot de orde van de dag.