Column(28): Scrooged in het Stadshart

December is voor mij al vele jaren bij uitstek de maand om te genieten in het Stadshart. Ik ben vandaag benieuwd of “The Spirit of Christmas Past” er nog is. Na 5 december gingen de winkeliers vroeger helemaal los en de sfeer van Kerstmis was in alle winkels en horeca gelegenheden volop aanwezig. Iedereen genoot en had plezier met elkaar.

Ik herinner mij de tijd dat mijn zuster nog leefde. Wat hadden wij altijd veel plezier samen in de kersttijd. Ik heb de Kerstmarkt sinds haar overlijden niet meer bezocht. Dit jaar wil ik beslist weer een bezoekje brengen, nu het nog kan. Wie weet is het mijn laatste mogelijkheid nu de jaren beginnen te tellen.

Het weer valt tegen. Het is op deze zaterdagmiddag druilerig en de temperatuur ligt rond de vier graden. Ik loop vanaf de Noorddijk langs het gemaal en daal af naar de Bloemhof. Ik zie er nauwelijks kraampjes, Merkwaardig, zouden ze nog aan het opbouwen zijn? vraag ik mij af.

Ik loop naar de Nieuwstraat in de hoop daar meer sfeer aan te treffen. Ik realiseer mij al lopend dat er aardig wat verloop is geweest. De winkels die er nu zitten zijn niet echt publiekstrekkers en de aankleding is sober, alsof er net een oorlogsdreiging is aangekondigd.

“Merry Christmas, Mr. Rutte.”

Ik passeer het gebouw van Ervaar Maassluis. Zomers is het daar al geen toneelbeeld van enthousiasme, de vrijwilligers die daar zitten zijn doorgaans erg passief en deze middag vormt geen uitzondering. Een medewerker zit à la Bob Cratchit verkleumd te schrijven alsof Ebenezer Scrooge elk moment klagend kan binnenstappen. Ik zie een muziektent staan op de Markt, maar merkwaardig genoeg amper kraampjes. Wat is er hier aan de hand? Waar zijn de tijden van de vele kerstkraampjes met kerstspullen? In de muziektent staat een kou kleumende zanger te kwelen met toch al snel twintig toehoorders. Hij zou er goed aan doen “Lonely this Christmas” te zingen. Ik knik even naar hem.

Ik loop richting de brug en ontwaar in de verte bij het Marelplein enige animositeit. Dat is waar ook! Ik heb gelezen dat er geen kraampjes mogen staan langs de Vlieten. Daarom zijn deze geconcentreerd op dat plein. Het zou gaan om veiligheidsredenen. Ik ben benieuwd…

Dus dit is “The Spirit of Christmas Present”.

Ik verlaat de Goudsteen en meng mij in de massa. Althans dat dacht ik vijf minuten geleden. Massa? Anderhalve man en een paardenkop loopt tussen de kraampjes. Daardoor lijkt het nog druk ook… Er staan op elkaar gepropt nog minder kraampjes dan op de armoedige vrijdagmarkt. Ik laat mij niet ontmoedigen en struin langs de kraampjes. Er is weinig kersterigs aan witte sportsokken. Of het moet de kleur zijn die aan sneeuw doet denken. Er staat een visboer. Typisch Kerst? Ik mis de kerstkalkoen. Waar is de warme wijn? Gelukkig worden er wafels gebakken. Ik kijk er watertandend naar als een Tiny Tim; ook ik loop noodgedwongen met een wandelstok. Even verderop een kraampje waar men om donaties ‘bedelt’ voor een bepaald doel. Dat zijn de collectanten van Scrooge.

AL snel heb ik die tien kraampjes bekeken. Ik vraag mij af of de gierige geest van Scrooge gezorgd heeft voor deze schamele opzet. Ik hoop uit de grond van mijn (stads)hart dat volgend jaar een ander dan deze Scrooge de organisatie op zich neemt.

Ik loop teleurgesteld richting de Immanuelkerk. Er komt een witgeklede dame hoogverheven op stelten de hoek om zetten. Zou dat “The Spirit of Christmas Future” zijn? Ik knik schrikachtig, groet met geheven wandelstok en mompel Mij niet bellen. Ik besluit haastig door te gaan naar mijn vertrouwde stamtafel bij Kevin’s.

De aangename warmte komt mij bij het binnentreden tegemoet. Hier voel ik mij thuis. En wat een heerlijke kerstsfeer hangt er hier. Ik trek mijn jas uit en de jongedame achter de bar begroet mij.

“U ziet eruit alsof u een geest gezien hebt. Zal ik u een jonkie inschenken?”

Dankbaar knik ik ja en ik zeg: “Je hebt het bij het juiste eind. Ik ben ge-scrooged!”

Zij lacht en ik hef mijn glas in haar richting: “God bless us everyone!”

Santjes

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia