Column(28): Verhaal halen

column nr: 28

Ik heb van jongs af aan altijd veel gelezen. Verhalen over beren, ridders, geheimen en uiteraard de naar mij vernoemde boekenreeks van Sjoerd Kuyper vulden (en vullen nog steeds) de planken in mijn kast. Na een tijdje maakten deze kinderverhalen plaats voor dikkere boeken vol verhalen over kruistochten, mythische wezens en andere mysteries.

Zo’n vier jaar geleden begon ik, op aanraden van bijna iedereen die ik ken, aan het lezen van ‘Sapiens’ door Yuval Noah Harari. In dit dikke boek wordt de geschiedenis van de mensheid verteld van de allereerste Neanderthaler tot de Starbucks drinkende workaholic die we vandaag de dag kennen. Zodra het boek in huis was dook ik erin, alleen verliep die duik wat minder soepel dan gehoopt. Met volle vaart bellyflopte ik op de bak aan informatie die in het boek stond. Allemaal reuze interessant, maar na 2 bladzijden waren mijn hersenen simpelweg vol en kon er even niks meer bij. Het lezen ging daarom tergend langzaam.

Op dat moment was het in mijn hoofd een doodszonde om een boek niet uit te lezen. Het bleef dus maar op mijn nachtkastje liggen en ik nam het meerdere keren mee op vakantie, maar echt veel verder kwam ik steeds niet. Na een tijd heb ik mij er maar bij neergelegd dat ik het boek nooit uit zal lezen, hoe interessant het ook allemaal was en hoe snel iedereen in mijn omgeving er ook maar doorheen leek te vliegen. Alleen ben ik hierdoor wel in een enorme lees dip terechtgekomen.

Zo’n 2 of 3 jaar was ik volledig uit mijn leesritme, al denk ik dat de vele onderzoeken en andere teksten die ik voor mijn studie moest lezen ook een rol hebben gespeeld. Wat ik ook maar probeerde, ik kreeg het niet voor elkaar om, zodra een boek (eindelijk) uit was, meteen een volgende erbij te pakken. Ik vreesde dat ik mijn liefde voor verhalen kwijt was geraakt.

Gelukkig bleek niets minder waar, want plots besefte ik dat verhalen helemaal niet alleen in papieren vorm bestonden en dat de manier waarop ik ‘verhaal ging halen’ gewoon verschoven was. Toen ik minder was gaan lezen was ik bijvoorbeeld meer films en series gaan kijken en heb ik meer theatervoorstellingen en tentoonstellingen bezocht. Op al deze plekken staat het vertellen van verhalen centraal, dus die fascinatie is nooit weggegaan.

Toen dit besef kwam was ook meteen de druk van het ‘moeten’ lezen van boeken verdwenen. Met mijn verjaardag kreeg ik een nieuw boek en voor ik het wist was ik op de laatste bladzijde aanbeland en kon ik niet wáchten om richting Keizerrijk of de boekenwinkel in de Koningshoek te gaan om het volgende avontuur uit te zoeken. En toen ik een keer écht niet meer door een boek heen kwam heb ik hem gewoon weggelegd en ben ik doorgegaan met een volgend exemplaar.

Nu heb ik in mijn drie weken vakantie vier boeken uitgelezen en heb ik de smaak weer goed te pakken, maar wie weet komt er binnenkort weer een periode waarbij ik op andere manieren verhalen in mij opneem, en dan is dat ook helemaal prima. Het verhaal van mijn verhalen zal namelijk nog lang niet uitgeblazen worden.