Column(42): Kadernota Maassluis – grote plannen, lege spaarpot

Met de Kadernota legt de gemeenteraad van Maassluis de basis voor de begroting van volgend jaar. Wat daarin staat, bepaalt welke keuzes straks écht gemaakt worden. Maar wie goed leest, ziet een zorgwekkend patroon: we geven steeds meer uit, zonder dat daar solide dekking tegenover staat. En dus doen we waar elke huishoudboekhouder voor zou waarschuwen — we teren in op ons spaargeld. Natuurlijk is de spaarpot bedoeld voor slechte tijden, maar alles met mate.

U ziet hier het overzicht van de ontwikkelingen van de algemene reserve van de gemeente die werd gepresenteerd bij de kadernota.

In de komende jaren haalt de gemeente meer dan 9 miljoen euro uit de algemene reserve. Onze financiële buffer, opgebouwd in goede tijden, verdampt nu razendsnel. En waarom? Omdat de structurele tekorten niet worden opgelost, maar tijdelijk weggemoffeld. Dat is een keuze van het college waar de gemeenteraad achterstaat. Dus bezuinigingen worden door geschoven.

De grootste kostenpost is helder: jeugdzorg. De uitgaven rijzen de pan uit en zijn nauwelijks nog te beheersen. Dat is op zichzelf niet verwonderlijk — deze zorg is belangrijk en complex. Maar het pijnlijke is: op andere terreinen blijven bezuinigingen uit.

Het lijkt alsof er verkiezingskoorts heerst in het stadhuis. Plotseling komen er allerlei projecten uit de hoge hoed die aangepakt moeten worden. Alsof het achterstallig onderhoud van het zwembad, de opknapbeurt van het openbaar groen, en het vervangen van speelveldjes nét op tijd moeten worden afgerond voor de kiezer zijn stem uitbrengt.

Daar is best iets voor te zeggen, ware het niet dat dit college ondertussen bekend staat als kampioen in het níét uitvoeren van investeringen. Slechts 30% van de geplande investeringen is vorig jaar gerealiseerd. En wat niet wordt uitgevoerd, wordt nu alsnog weggestreept. De stad verliest dus dubbel: plannen worden niet waargemaakt én de rekening wordt naar het volgende college gestuurd. .

Maassluis staat op een kruispunt. Gaan we door met papieren plannen en dure symboliek, of kiezen we voor realistische keuzes, met oog voor de lange termijn én voor de volgende generatie? Als het aan mij ligt, bouwen we aan een stad die meer is dan verkiezingswinst en begrotingstrucs. Een stad met daadkracht, transparantie en verantwoordelijk financieel beleid.