Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van 't Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Hoe oud denk je dat jij wordt? Onze kleindochter kijkt mij verwachtingsvol aan. Vol overtuiging zeg ik: “Ik word 94 jaar, dat voel ik aan alles. Natuurlijk heb ik het niet voor het zeggen, maar ik denk dat ik ik de genen heb van mijn oma van moederszijde. Zij werd 98 jaar.” Zij kijkt mij aan met een blik die verraadt dat ze geen enkel beeld heeft bij die leeftijd. “Fijn. Dan ben je er nog lang voor mij.” Dat ze het niet overziet is maar goed ook, want ze is tenslotte pas twaalf jaar.
Een paar weken later zet voorgaande gesprekje mij aan het denken. Er zijn inmiddels -alweer- diverse berichten van overlijdens over het net gegaan. Bekende Nederlandse artiesten en wereldsterren. Velen waren idolen in mijn jeugd. Ik waardeerde hun werk al die jaren lang, ze behoren tot de muziektrack van mijn leven. En dan vallen er de laatste jaren wel heel veel weg.
Toch lijkt dat nog een soort ver-van-mijn-bed. De BeeGees zongen lang geleden “For whom the bell tolls”. De man met de zeis haalt iedereen op zijn eigen tijd en niemand weet voor wie op welk moment de doodsklokken luiden.
Ik moet ook ineens denken aan de tekst van het lied Don’t fear The Reaper van Blue Öyster Cult:
The door was open and the wind appeared
The candles blew and then disappeared
The curtains flew and then he appeared.
Zo snel kan het gebeuren. En de tijd vliegt toch al zo snel. Een week lijkt wel even lang als een dag toen ik twintig jaar jonger was. Ik heb niet eens genoeg meer aan Eight days a week. Sorry Beatles. Ik kan pas gedichten schrijven of piano spelen als het na elven is, maar de dagen zijn dan meestal al te vol geweest. En ik moet nog heel veel op orde brengen. Ik moet daarom wel blijven.
Ik weet het. De dood hoort bij het leven, maar ik ontken hem het liefst helemaal tot mijn laatste snik.
Ik weet heus wel dat er elke dag velen strijden en het einde van die dag niet halen. Er zijn dan ook veel huisjes met kruisjes. Achter veel voordeuren spelen zich drama’s af. Als er dan sprake is van uitzichtloze ziekte, beperkingen, oneindig lijden, depressies, diepe eenzaamheid? Dan brengt het sommigen ertoe om zelf de knoop door te hakken: zij stappen zelf in de boot van Charon en varen de Styx over richting het dodenrijk van Hades.
Dat brengt mij bij het besef dat er in de lokale kring diverse mensen vergeefs strijden om het leven te behouden. Bij bevriende dichters maar ook nog dichterbij. Het maakt mij heel even onzeker, want wie ben ik dat ik de dans macabre nog lang zal ontspringen?
Die ‘dans’ stamt uit de Laatmiddeleeuwse traditie in de muziek en de beeldende (m.n. de schilder-) kunst, waarin de dood wordt voorgesteld als voordanser in een reidans, die is samengesteld uit een hiërarchische opeenvolging van alle maatschappelijke geledingen (standensatire), die de levenden wegvoert.
Ik wens allen dan ook de kracht toe, die zij nodig hebben in hun strijd.
En ikzelf?
Het kan mij vergund zijn die vierennegentig te halen.
In dat geval zullen jullie nog tientallen jaren genieten van mijn columns.
Ik hoop het, want er valt nog genoeg te melden.
Reageren? ... Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 314 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
2 Reacties
U vergeet “onfortuinlijk ongeluk” waaraan u ook op elke leeftijd kunt sterven.
Ik hoop je nog lang te kunnen lezen! Anders zou dit het laatste zijn;
Begraaf mij liever niet in waar het water kan stromen, begraaf mij ook niet in waar het veel te droog is. Begraaf mij maar waar ik verder kan dromen, ik geen dek van liefde mis.
Begraaf mij in waarvan jullie ook vinden; dit vindt hij/zij een mooie plek.
Begraaf mij eigenlijk maar niet… strooi me maar uit op de plaats van mijn dromen;
aan zee.. waar het water volop kan stromen.. dat is toch niet gek?
3A