Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.
- De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
- Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
- Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
- Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.
© wikipedia
Ik verdenk mijn vorige column ervan dat hij ontstaan is in een vlaag van helderziendheid, of dat er voodoo magie aan te pas is gekomen. Ik besprak namelijk het feit dat mensen zo bang zijn voor regen en meteen naar een schuilplaats zoeken, in plaats van dat ze gaan dansen in de regen. Nou, het universum heeft geluisterd.
Drie weken na de publicatie deed exact dat moment zich voor. Ik stond toen aan de haven van Vlaardingen bij de Stadskaravaan concerten, samen met een groepje collega’s. Na The Kik ging een deel van het publiek al naar huis, en toen een paar minuten later de buienalarmen afgingen dropen nog meer mensen af. Het feit dat het podiumprogramma nog 2 uur door zou gaan maakte hen blijkbaar niet uit. Een droge jas was belangrijker dan een leuke avond.
Om heel eerlijk te zijn verplaatste ik mij toen de druppels begonnen ook strategisch naar een grote boom. De druppelfrequentie bleef echter stijgen tot het punt dat het bladerdek niet meer waterdicht was. Toen ook de muziek opzwepender werd kwam het “fuck it” moment. Onze armen gingen de lucht in en we stapten de stoep op om te gaan dansen.
De regendruppels werden steeds groter, ook al zeiden de weerapps elke keer dat de piek voorbij was. Zelfs tot het punt dat telkens dat je dacht dat je bekertje leeg was, hij na een paar minuten weer gevuld was. Dit was niet per se voordelig voor de muntverkoop aan de bar.
Zodra alle lagen kleding doorweekt waren maakte het ons niet meer uit en stonden we volop te dansen in de regen. De frontman van de band sprong in de haven en ook mensen die op een bootje zaten kwamen aan wal om volop mee te kunnen dansen zonder risico om tussen wal en schip te vallen.
Achter ons stonden mensen op een hoopje te schuilen onder een afdakje van een feestzaal, maar wij hadden alle ruimte om te springen, dansen en draaien. De straten glinsterden en als je naar boven keek zag je de regendruppels langs de gekleurde spotlights naar beneden komen. Echt zo’n moment waarop je weet dat dit een blijvende herinnering is. En stiekem moest ik best even grinniken om het feit dat ik precies hierover net een column geschreven had.
Goed, nu ik weet dat mijn columns voorspellende krachten bezitten, ga ik even goed nadenken over wat ik in het vervolg ga bespreken. Je weet maar nooit wat er allemaal werkelijkheid kan worden…
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 100 lezers Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.