Column(565): Boomer Bom ontploft in eigen gezicht

Ooit was vrijheid een verworvenheid, verkregen in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Vrijheid, de vrijheid van meningsuiting, inspraak. Wat waren wij trots dat we ons vrijvochten van de benauwde, bekrompen negentiende-eeuwse moraal.

Stap aan boord van de trein genaamd Tijdgeest en reis mee met mij.

Tot 1960 hebben we een calvinistische maatschappij en het gezinsleven wordt gedicteerd door wat de strenge dominees elke zondag vanaf de preekstoel verkondigen: Hel & Verdoemenis. De Tien Geboden zijn hun leidraad. Vader en Moeder’s Wil zijn wet. Meneer pastoor en de dominee bepalen ons normaal en onze moraal. Oom agent rijdt rond in de wijken en zijn gezag is schier oneindig.

Maar dan waait er plots een heel andere wind.

De vetkuiven, de nozems, Provo, Jan Cremer, de hippies, Summer of Love, bezetting van het Maagdenhuis, happenings, sit-ins, protestacties, Dolle Mina, condooms en abortus via NVSH (onze seksuele bevrijding), Make Love not War, communes, festivals als Woodstock en Kralingen. Op tv kijken we naar Hoepla, Zo is het toevallig ook nog eens een keer, Hadimassa, de Clichémannetjes. Zij halen menig heilig huisje voor ons neer. Onze boomer generatie voelt zich daarmee een voorvechter voor de vrijheid van toekomstige generaties. De muziek wordt niet meer gedicteerd door 2 traditionele radiostations maar door de piratenzenders. Er zijn drie televisiestations. Goeroes en coaches wijzen ons de weg. De politie wordt divers: lange haren, tatoo, en vooral rondrijden in dikke patrouillewagens.

Onze boomer generatie wordt serieus.

We gaan hardwerken voor een carrière want menigeen krijgt kinderen en we ontwikkelen onze eigen moraal en spelregels in gezin en maatschappij los van de kerk. Waldolala, Sjef van Oekel, Het Simplistisch Verbond, krakersbeweging, Freek de Jonge, Youp van ’t Hek, Mash, SOAP verkondigen Het Nieuwe Normaal. Wij genieten en gniffelen om de grotere vrijheden die men zich veroorlooft. Inmiddels zijn voetbal hooligans al heel normaal, ook in ons land. De LSD uit de jaren zestig is opgevolgd door crack, cocaïne en de spuit. Protesteren tegen de atoombom is de nieuwe religie.

Ondertussen voeden we onze kinderen op met heel veel vrijblijvendheid. Onderhandelen is het nieuwe normaal. Onze kinderen worden meesters in oprekken van de ouderlijke grenzen. En wij ouders – geboren als boomer – veranderen geleidelijk in verwenmachines die ingefluisterd door Dr. Spock denken het helemaal goed te doen.

Samenwonen, scheiden, HIV, abortus, anders-geaard zijn zorgen voor grotere diversiteit. Kabelradio, kabeltelevisie verruimen onze blik, we maken kennis met andere normen en zeden. De Berlijnse Muur gaat neer. Perestroika. Het Verdrag van Schengen maakt vrij reizen in de EU tot normaal. Veel mensen van elders zoeken hun heil in het walhalla der Lage Landen. Het ego krijgt steeds meer de ruimte en aandacht. Trouw aan werkgevers verbrokkelt snel, job hoppen en ZZP-ers vormen de basis voor verdere individualisering. De politiekorpsen vergroten ondertussen hun schaal en zij vergroten in de praktijk hun afstand tot de burger.

De jaren negentig en de jaren nul zijn de periode waarin internet, aandelen voor iedereen, ego, bitcoin en influencer hun opwachting maken. Festivals en Trance Events, God is a DJ. De gsm opgevolgd door de immer smarter wordende phone, de navigatiesystemen en trackersystemen. De maaltijd nuttigen we op onze eigen kamer, de thuiswerkplek of samen bij de tv: we zappen over de heilige buis die ons overgiet met de wereldperikelen en mogelijkheden. Beide ouders werken en de BSO’s bloeien op. Opvoeding wordt steeds meer gedelegeerd naar de scholen die echter alleen tijd hebben voor wat algemene bijsturing.

Immers ADHD, ADD, Autisme, Dyslexie en taalachterstand vragen veel extra aandacht. De GGZ voor jongeren loopt vast. Onze nieuwe normen blijken alweer verouderd en we bewegen mee. Pim Fortuyn, Theo van Gogh gaan ons voor en leggen het loodje door weerzinwekkend geweld. De politie is haar ontzag kwijt door onzichtbaarheid gepaard aan excessief gewelddadig ingrijpen.

De constante – want slecht gereguleerde – instroom van vluchtelingen zet onze maatschappij onder druk: huisvesting, werkgelegenheid, files, forenzen, thuiswerken, streamingdiensten, webwinkels, chatten en appen maken onze maatschappij tot een dystopische werkelijkheid. De wet van de sterkste en de stem van degenen die het hardst schreeuwen, bepalen wat kan en mag. En de boomer werkt intussen hard door voor zijn hypotheek en naderende AOW tijd.

Waar staan we nu: onze kleinkinderen oogsten wat wij gezaaid hebben. Volwassen en ‘alwetend’ voordat ze tien jaar zijn. Tablets games, series bingen, muziek streamen, Instagram, TikTok op smartphones zijn hun beste – soms enige -vriend. Telefoneren is eng, want dan kan je een Wiederwort krijgen.

Covid doet een duit in het zakje. Gezag is daarna een ouderwets begrip geworden, uit de tijd. De sleutelkinderen creëren hun eigen veiligheid met (zak)mes, stiletto en meer. Ze zoeken gelijkgestemden binnen en buiten de school en raken soms in het criminele circuit. Wij boomers maken ons ondertussen vooral druk over ons (pre)pensioen, zomerchalet of tweede huisje in België of Frankrijk.

De jonkies hebben te maken met overvallen, steekpartijen, grooming, lachgas, groepsdruk… en te weinig represailles vanuit ouders, school en de maatschappij die bestuurd wordt door…

…onze kinderen.

Ònze kinderen die gewend zijn om in immer uitbreidende mogelijkheden te redeneren. Zij trekken voor onze ogen de maatschappij verder scheef en wij – de boomers – staan erbij en kijken ernaar. Wij kijken er verwijtend op neer. Wij rijden er per e-bike of e-auto gebelgd aan voorbij. De politie is een virtueel loket geworden dat vaak niet direct aanspreekbaar is.

De Boomer tijdbom is ontploft in ons eigen gezicht.

Beste boomer die dit leest: natuurlijk ligt het niet aan jou. Jij was het (schijn)heilige boontje tussen al de ellende veroorzakende generatiegenoten. Jij mag de rol aannemen van die Farizeeër van lang geleden: ‘Heer, wat ben ik blij dat ik niet ben zoals zij!”

Tel even tot drie. Mocht jij een geweten hebben dat nog functioneert, dan krijg je een tweede kans.

Heroverweeg die gedachte en geef toe: wij boomers hebben met zijn allen er een grote puinhoop van gemaakt. Een puinhoop die we onze (klein)kinderen niet kwalijk mogen nemen. Nee, zeg Mea Culpa (mijn schuld) dan kunnen we weer door één deur. Deal?

Columnisten schrijven eigen visie op persoonlijke titel.

Klik voor de definitie van een column

  Een column is géén nieuwsartikel. Wat is het wel? Onderstaande maakt duidelijk dat je een column moet begrijpen door niet alleen de woorden tot je te nemen, maar door te bedenken welke  boodschap de columnist – mogelijk tussen de regels door –  aan de lezers geeft. Begrijp je de boodschap? Zie je wat de schrijver bedoelt? Daar kan ieder individu wat van vinden. Als het een eigen pijnplek is, kan de lezer de aanvechting hebben om helemaal erin mee te gaan of er volledig tegenin te gaan. Het is goed dat je als lezer weet wat (de waarde en betekenis van) een column is.

• De aard van de journalistieke vorm van columns is dat deze informatief, leerzaam. onderhoudend maar ook kritisch, humoristisch (parodie, ironisch, sarcastisch, satirisch) en prikkelend kunnen zijn binnen een maatschappelijke context.
• Waar de columnist dat zelf nodig acht, kunnen links in de tekst staan die naar achtergrondinformatie doorverwijzen
• Wat voor de één een leuke of rake column is, is voor een ander onzin, een belediging of niet acceptabel. Youp van ’t Hek die met alles en iedereen de vloer aanveegt in zijn columns in het NRC wordt niet door iedereen gewaardeerd. Hetzelfde geldt voor Theo Holman in Het Parool en diverse andere columnisten.
• Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden.

Zie ook bijgaande definitie van wikipedia:  

© wikipedia